Limitowanie kosztów licencji na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 2 CIT

Wśród wydatków podlegających ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych ustawodawca wskazał m.in. wszelkiego rodzaju opłaty i należności wypłacane z tytułu korzystania lub prawa do korzystania ze ściśle określonych wartości niematerialnych i prawnych, tj.:

  1. autorskich lub pokrewnych praw majątkowych,
  2. licencji,
  3. praw własności przemysłowej,
  4. „know-how”.

Limitowanie kosztów podatkowych dotyczy zatem tych przedsiębiorców, których działalność opiera się na wykorzystywaniu określonych licencji, patentów, znaków towarowych, czy też wiedzy i doświadczenia, nabywanych od podmiotów powiązanych, zwłaszcza w branży produkcyjnej, dystrybucyjnej lub nastawionej na świadczenie specjalistycznych usług (np. budowlanych lub montażowych).

Omawiane ograniczenie nie ma jednak zastosowania do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Zgodnie z wyjaśnieniami Ministerstwa Finansów powoływana bezpośredniość nie dotyczy sposobu związania kosztu z przychodami, a zatem nie odnosi się do kosztów bezpośrednich, ale do bezpośredniego związku tych kosztów z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi. Minister Finansów jednoznacznie wskazał, że wydatki będące w jakimkolwiek stopniu inkorporowane w produkcie, wyrobie (towarze) lub usłudze przesądzają o istnieniu bezpośredniego związku tych wydatków z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi.
Konsekwentnie, o bezpośrednim związku danego kosztu z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi możemy mówić w dwóch przypadkach.
Po pierwsze, gdy wydatek na nabycie określonych praw jest wprost odniesiony do ceny świadczenia usług lub ceny produkowanych lub dystrybuowanych towarów, a tym samym jest wprost „inkorporowany” i bezpośrednio wpływa na finalną cenę dobra lub usługi.
Przykładowo: koszt nabycia znaku towarowego gdzie wynagrodzenie podmiotu udzielającego prawa do korzystania z tego znaku odniesione jest do ceny dystrybuowanych towarów (np. 3,60 EUR za kilogram / litr / m2 produktu oznaczonego tym znakiem).
Po drugie,  jeśli dany wydatek jest ściśle związany ze świadczeniem usług lub sprzedażą towarów jako jeden z niezbędnych elementów w procesie produkcji, dystrybucji lub świadczenia określonej usługi, który obiektywnie wpływa na finalną cenę danego dobra lub usługi.
Przykładowo: koszt nabycia patentu, gdzie wynagrodzenie podmiotu udzielającego prawa do korzystania z tego patentu stanowi określony procent od obrotu ze sprzedaży usług świadczonych przy wykorzystaniu tego patentu.

W efekcie, o ile określony koszt nie jest wprost inkorporowany do finalnej ceny dobra lub usługi, wykazanie (obiektywnego) bezpośredniego związku tego kosztu z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi może powodować trudności. Decydującym więc dla zastosowania omawianego zwolnienia jest, związek pomiędzy określonym wydatkiem a możliwością świadczenia usług lub produkcji lub dystrybucji towarów przy wykorzystaniu nabytych praw.
Potwierdzają to liczne interpretacje organów podatkowych, które dodatkowo zwracają uwagę na istnienie obiektywnego związku pomiędzy daną licencją a usługą lub towarem. O istnieniu takiego związku można mówić przy założeniu, że gdyby nie poniesienie określonego wydatku, udzielający praw nie uzyskiwałby jakiegokolwiek wynagrodzenia, natomiast nabywający te prawa nie miałby możliwości produkcji lub dystrybucji określonych towarów, albo świadczenia określonych usług.
Jeżeli więc w ramach prowadzonej działalności firma wykorzystuje określone prawa do korzystania w wyżej wskazanych wartości niematerialnych i prawnych rekomendujemy zbadanie możliwości korzystania ze zwolnienia i „uratowanie” części kosztów przed limitowaniem.

Podstawa:
Wyjaśnienia MF opublikowane 24 kwietnia 2018 r. dotyczące sposobu interpretowania art. 15e Ustawy CIT („Koszty uzyskania przychodów związanych z nabyciem niektórych rodzajów usług i praw”)
Przykładowe stanowisko organów: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 29 czerwca 2018 r., 0111-KDIB2-1.4010.205.2018.1.AP
Przykładowa interpretacja uzyskana przez Kancelarię: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 24 października 2018 r. 0111-KDIB1-1.4010.342.2018.1.BS

Kajetan Kubicz
Kajetan Kubicz
Adwokat, ekspert z zakresu podatków specjalizujący się w doradztwie na rzecz Klientów działających w branży budowlanej, transportowej, produkcyjnej oraz handlowej. Doświadczenie zawodowe zdobywał m.in. w jednej z największych kancelarii prawnych w Polsce oraz w międzynarodowej kancelarii doradztwa podatkowego i restrukturyzacyjnego. Posiada obszerną praktykę z zakresu roszczeń kontraktowych, prawa handlowego oraz umów nienazwanych funkcjonujących w obrocie gospodarczym. Obecnie odpowiedzialny jest za bieżące doradztwo prawno-podatkowe, zarówno dla Klientów krajowych, jak i zagranicznych. Uczestniczy w licznych projektach doradczych z zakresu podatku CIT i VAT, ze szczególnym uwzględnieniem podatku u źródła oraz zasad podlegania mechanizmowi odwrotnego obciążenia. Odpowiedzialny jest za obsługę Klientów korporacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem analizy ryzyk podatkowych przeprowadzania zmian strukturalnych i organizacyjnych. Dotychczas odpowiadał za złożenie ponad kilkuset wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego oraz o dokonanie klasyfikacji statystycznej świadczonych usług. Jednocześnie sporządzał lub zapewniał wsparcie merytoryczne przy sporządzaniu kilkudziesięciu informacji i opinii podatkowych. Autor licznych publikacji z zakresu prawa podatkowego zwłaszcza w zakresie opodatkowania VAT.