TSUE opodatkowanie towarów wysyłanych konsumentom zagranicznym

W dniu 14 stycznia 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał kolejne rozstrzygnięcie w sprawie Spółki Krakvet Sp. z o.o. sp. k. (C-108/19), dotyczące miejsca dostawy towarów wysyłanych zagranicznym konsumentom w przypadku, gdy dostawca nie organizuje transportu.

Przedmiotowa sprawa dotyczy polskiej spółki, która sprzedaje towary (produkty dla zwierząt) za pośrednictwem strony internetowej konsumentom z różnych krajów Unii Europejskiej m.in. nabywcom z Rumunii.

Warunki dostawy produktów oferowanych przez Spółkę drogą internetową odpowiadały warunkom handlowym Incoterms Ex Works (Wieliczka). Co szczególnie istotne w niniejszej sprawie, proces dostawy towarów organizowany był w ten sposób, że kupujący aby sfinalizować transakcję, musiał wybrać jedną z dwóch metod dostawy produktów z magazynu Spółki znajdującego się w Polsce. Mógł samodzielnie odebrać te produkty z magazynu lub zawrzeć umowę transportu ze wskazaną przez Spółkę firmą transportową lub innym przewoźnikiem. Faktura dokumentująca nabycie przez konsumenta usługi transportowej była wystawiana przez firmę transportową bezpośrednio na kupujących. W efekcie nabywcy zawierali dwie odrębne umowy – ze Spółką i przewoźnikiem.

W roku 2014, w związku z osiągnięciem określonego pułapu sprzedaży na rzecz rumuńskich konsumentów, lokalne organy skarbowe wezwały Spółkę do rejestracji do rumuńskiego systemu VAT, wskazując że transakcje Spółki stanowiły sprzedaż wysyłkowa, a w związku z przekroczeniem limitów Spółka zobowiązana była do zapłaty lokalnego podatku. Powyższe stanowisko organów stało się przedmiotem sporu administracyjnego, w wyniku czego sąd apelacyjny w Bukareszcie, skierował do TSUE pytanie:

„czy w ramach sprzedaży towarów za pośrednictwem sklepu internetowego art. 33 dyrektywy 2006/1121 należy interpretować w ten sposób, że nie ma on zastosowania w przypadku, gdy klient bezpośrednio zawiera umowę na usługę transportu towarów z państwa członkowskiego dostawcy do własnego państwa członkowskiego zgodnie z opcjami wysyłki oferowanymi przez dostawcę, zważywszy, że transport nie jest realizowany na rzecz dostawcy?”

Tym samym, oś sporu koncentrowała się na rozstrzygnięciu, gdzie znajduje się miejsce opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych, gdy zgodnie z umową to nabywca organizuje transport. Zgodnie bowiem z literalnym brzmieniem Dyrektywy VAT, jednym elementów świadczących o opodatkowaniu transakcji w państwie siedziby konsumenta jest dostawa towarów „wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz”.

Co istotne, w analogicznej sprawie dla Spółki TSUE wypowiedział się w już czerwcu 2020 r. (sygn. C‑276/18), przy czym zeszłoroczne rozstrzygnięcie dotyczyło sprzedaży na rzecz nabywców węgierskich.

W przedmiotowym postanowieniu TSUE powtórzył zasadniczo przedstawione uprzednio wnioski. Trybunał powtórzył, że towary są wysyłane lub transportowane w imieniu dostawcy, jeśli to on, a nie nabywca, faktycznie decyduje o sposobie wysyłki lub transportu towarów. W związku z tym należy uznać, że dostawa jest opodatkowana w kraju nabywcy, jeżeli rola dostawcy jest dominująca w zakresie inicjatywy i organizacji istotnych etapów wysyłki lub transportu towarów. W przedmiotowej sprawie TSUE nie rozstrzygnął czy te przesłanki zostały spełnione wskakując jednocześnie, że zbadanie tego należy do sądu odsyłającego. Ostateczne rozstrzygnięcie sporu będzie zatem zależało od węgierskiego sądu.

Co powyższy wyrok oznacza dla branży e-commerce? Z pewnością właściciele towarów sprzedawanych przez Internet z większą uwagą muszą przyjrzeć się treści zawieranych umów oraz obowiązkom stron transakcji w zakresie organizacji transportu. Szczególną uwagę w tym zakresie należy zwrócić na to której stronie mogą zostać faktycznie przypisane wybory dotyczące sposobu wysyłki, na kim spoczywa ciężar ryzyka związanego z dostawą czy też komu przysługują uprawnienia reklamacyjne i odszkodowawcze. Odpowiednie określenie wzajemnych praw i obowiązków może umożliwić uniknięcie obowiązku rejestracji do VAT w innym kraju, zawłaszcza gdy funkcjonujące tam prawo przewiduje wyższe stawki podatku.

Dodatkowo, zwrócić uwagę należy na planowane procedowane na szczeblu unijnym zmiany w zakresie opodatkowania VAT branży e-commerce. Zgodnie z tymi zmianami, towary będą wysyłane lub transportowane przez dostawcę lub na jego rachunek, również gdy dostawca uczestniczyć będzie pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów. W konsekwencji nowe brzmienie przepisów wpłynąć może na wnioski poczynione przez TSUE w przedstawionych rozstrzygnięciach. O tym, jaki będzie zasięg tego wpływu  przekonamy się po 1 lipca 2021 r., gdy przepisy te wejdą w życie.

Źródło: CURIA – Wyniki wyszukiwania (europa.eu)