Ciągle mam wrażenie, że my – podatnicy, przedsiębiorcy, żyjemy w dwóch równoległych światach…
Jeden to ten z mediów i konferencji prasowych, gdzie dowiadujemy się, że nasze życie będzie lepsze, a podatki niskie.
W tym świecie ostatnio króluje pojęcie deregulacji, która jak słyszymy idzie pełną parą (chociaż konkretnych zrealizowanych rozwiązań na razie brak ).
Mamy zespół sprawdzaMY, który przygotował już setki propozycji, a nawet (SZOK ) rząd postanowił coś zrobić i opracował swoją ustawę deregulacyjną, proponując m.in. zmiany w ustawie o rzemiośle, czy ustawie o wyrobach winiarskich..
Będzie pięknie prawda?
Ale jest też ten drugi świat, bardziej smutny, przykry i jakby bardziej realny…
A w nim:
-Ministerstwo Klimatu i Środowiska potwierdza, że wejdzie tzw. opłata środowiskowa czyli nic innego jak inna nazwa podatku od samochodów spalinowych – oczywiście tylko dla przedsiębiorców i tylko tych, którzy mają więcej niż jeden samochód.
Jak rozumiem dwa samochody przedsiębiorcy bardziej zatruwają środowisko niż dwa samochody osoby niebędącej przedsiębiorcą?
-Projekt zmian w składce zdrowotnej dla przedsiębiorców magicznie znika z porządku obrad Sejmu
Chyba się już nie doczekamy zmian, albowiem jak słyszymy – zmiany w składce zdrowotnej dla przedsiębiorców zabiją NFZ, spowodują że Ci niedobrzy prywaciarze będą zmuszać pracowników do zakładania JDG , a na dodatek mogą wywołać nudności i zawroty głowy..
-Podatek belki okazuje się być regulacją, której nie da się zmienić – najtęższe umysły Ministerstwa Finansów pracują nad nim już 1,5 roku i nie wymyśliły nic..
Przypomnę tylko, że ten podatek to dwa (tak DWA) przepisy….
I na koniec…
-NIK wydaje raport odnośnie dwóch parapodatków czyli tzw. opłaty cukrowej i opłaty od małpek, wskazując że środki z tych podatków NIE zostały przeznaczone zgodnie z ich celem na wsparcie leczenia negatywnych skutków zdrowotnych spożywania napojów słodzonych i alkoholu.
Gdzie więc poszły te pieniądze, a okazuje się, że w sumie to nie wiadomo, bo nikt tego nie pilnował ?
Który z tych światów jest prawdziwy? Cytując klasyka – nie wiem, choć się domyślam.
No nic, uśmiechamy się i jedziemy dalej!
