Kolejny wyrok TSUE w sprawie opodatkowania ,,VAT marża” usług turystycznych

Wczoraj (29.06.2023 r.) zapadł kolejny wyrok TSUE (C‑108/22) w polskiej sprawie dotyczącej opodatkowania w trybie VAT marża usług turystycznych. Sprawa dotyczyła podatnika zajmującego się konsolidacją usług hotelowych, który dokonywał odsprzedaży usług noclegowych nabytych od innych podmiotów. Cena po jakiej podatnik odsprzedawał noclegi obejmowała koszt nabycia usługi noclegowej i „narzut w postaci ceny rezerwacji w celu pokrycia kosztów transakcji”. W sprawie istotnym jest to, iż odsprzedaży usług noclegowych nie towarzyszyły inne dodatkowe usługi.

W zapadłym rozstrzygnięciu TSUE powołując się na swoje wcześniejsze orzecznictwo dotyczące usług świadczonych przez biuro podróży (w tym na wyrok TSUE z dnia 19 grudnia 2018 r., Alpenchalets Resorts, C‑552/17), wskazał, iż dla możliwości zastosowania procedury szczególnej dotyczącej biur podroży nie ma znaczenia fakt czy usłudze zakwaterowania towarzyszą dodatkowe usługi.

Jak wskazał TSUE:

(…) świadczenie przez biuro podróży zakwaterowania wakacyjnego podlega owej szczególnej procedurze opodatkowania, nawet jeśli usługa ta obejmuje jedynie zakwaterowanie. W tym względzie należy wskazać, że ponieważ samo tylko zapewnienie zakwaterowania wakacyjnego przez biuro podróży wystarcza do tego, aby zastosowanie miała procedura szczególna przewidziana w art. 306–310 dyrektywy VAT, znaczenie innych dostaw lub świadczenia usług, które ewentualnie towarzyszą owej usłudze zakwaterowania, nie może mieć wpływu na kwalifikację prawną omawianej sytuacji, to znaczy na to, że objęta jest ona procedurą szczególną dla biur podróży (zob. podobnie wyrok z dnia 19 grudnia 2018 r., Alpenchalets Resorts, C‑552/17, EU:C:2018:1032, pkt 29–33).

Mając na uwadze fakt, iż jak wskazuje TSUE w powołanej sprawie, podatnik dokonuje transakcji identycznych lub co najmniej porównywalnych z transakcjami biura podróży lub organizatora wycieczek turystycznych (w zależności od potrzeb i oczekiwań klientów podatnik świadczy również okazjonalnie doradztwo w wyborze miejsca noclegowego oraz pomoc w organizacji podróży), w konsekwencji należy stwierdzić, iż art. 306 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że świadczenie podatnika polegające na zakupie usług noclegowych od innych podatników i na ich odsprzedaży jest objęte procedurą szczególną VAT mającą zastosowanie do biur podróży, mimo że usługom tym nie towarzyszą usługi dodatkowe.