Hosting serwerów w dalszym ciągu oceniany niejednolicie w zakresie podatku u źródła.
Usługa polegająca na korzystaniu z miejsca na zewnętrznych serwerach w dalszym ciągu jest kwalifikowana niejednolicie pod kątem obowiązków związanych z podatkiem u źródła, choć w ostatnim czasie dostrzec można zwrot w pozytywnym kierunku. Chodzi o najnowsze orzeczenia sądów administracyjnych, które przyznają rację płatnikom dokonującym wypłat z tytułu nabycia usług chmurowych.
Spór rozgorzał po zeszłorocznych orzeczeniach NSA, które uznawały wynagrodzenie z tytułu nabycia przestrzeni na zagranicznych serwerach, jako tytułu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT – należności z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego. Wówczas zastosowana została niezwykle szeroka definicja tego, co powinno stanowić urządzenie przemysłowe. Sprowadzała się ona do uznania, niemal każdego urządzenia wykorzystywanego w działalności gospodarczej, w tym również niematerialnego miejsca w chmurze, jako urządzenia przemysłowego (industrial, commercial, or scientific equipment). Powyższa linia orzecznicza przyjęła się, czego rezultaty odnaleźć można w licznych interpretacjach indywidualnych oraz wyrokach wojewódzkich sądów administracyjnych. Przykładem z tego roku jest wyrok WSA w Gdańsku z dnia 25 lutego 2025 r., sygn. I SA/Gd 820/24, w którym stwierdzono, że „odpłatność z tytułu udostępniania przestrzeni dyskowej jest odpłatnością z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego.”
Niejednolitość orzecznictwa w tym zakresie najlepiej obrazują późniejsze wyroki zapadłe w niemalże analogicznym stanie faktycznym. W wyroku WSA w Szczecinie z dnia 11 czerwca 2025 r., sygn. I SA/Sz 117/25, po rozbudowanym uzasadnieniu Sąd uznał, że brak jest podstaw do traktowania wypłacanych przez Skarżącą należności z tytułu zakupu usługi udostępnienia Skarżącej miejsca w chmurze (udostępnienie do dyspozycji określonej objętości dysków na zewnętrznych serwerach komputerowych w celu przechowywania swoich plików, baz danych) jako wynagrodzenia za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Nieco wcześniej, tak samo orzekł NSA w wyroku o sygnaturze II FSK 1361/22, o sygnaturze II FSK 1361/22, w którym oddalono skargę kasacyjną Dyrektora KIS, po przegranym przez niego sporze przed WSA w Warszawie. W motywach, którymi kierował się, wydając powyższy wyrok, można odnaleźć powrót do znanej i stosowanej wcześniej koncepcji funkcjonalnej urządzeń. W ramach tej koncepcji, urządzenia będące ze swej natury urządzeniami o szerokim zastosowaniu, np. komputery, niekoniecznie związanym z przemysłem, mogą zostać uznane za urządzenia przemysłowe, jeżeli pełnią rolę w procesie przemysłowym, np. poprzez sterowanie czy też pełnienie funkcji „części składowych” urządzeń niewątpliwie przemysłowych. Ponieważ powyższe nie miało miejsca w rozpatrywanej sprawie, NSA nie zgodził się z prezentowaną przez Dyrektora KIS kwalifikacją hostingu serwerów.
W powyższym sporze niestety nie łatwo będzie wypracować spójne podejście. Sądownictwo raz po raz zmienia swoje nastawienie wobec usług chmurowych, co zdecydowanie nie wspiera pewności stosowania prawa na gruncie podatku u źródła.
