Usługi ubezpieczeniowe a podatek u źródła – dobra passa trwa
Spory odnośnie tego, czy usługi ubezpieczeniowe stanowią świadczenia podobne do gwarancji i poręczeń, a tym samym podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła trwały wiele lat. Niemniej, już ponad roku temu organy podatkowe zmieniły swoje podejście na korzystne dla płatników i do dnia dzisiejszego nie wycofują się z tego stanowiska.
Krótki rys historyczny
Przez wiele lat sądy administracyjne stały po stronie płatników, wskazując, że usługi ubezpieczeniowe mają charakter odmienny od gwarancji i poręczeń, wobec czego nie można ich uznać za „świadczenia podobne”. Ponadto, sądy słusznie wskazywały, że gdyby celem ustawodawcy było opodatkowanie usług ubezpieczeniowych podatkiem u źródła, to wymieniłby je wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT stanowiącym katalog należności opodatkowanych WHT – tak jak to zrobił w przypadku (nieobowiązującej już aktualnie) regulacji z art. 15e ustawy o CIT, która dotyczyła limitowania kosztów usług niematerialnych.
Organy podatkowe – pomimo pozytywnych orzeczeń sądowych – do niedawna były nieugięte i w dalszym ciągu doszukiwały się podobieństwa pomiędzy usługami ubezpieczeniowymi a gwarancjami i poręczeniami, nakazując tym samym płatnikom do ich opodatkowywania podatkiem u źródła.
Dotychczasowa praktyka
Z uwagi nie niejednolite podejście organów podatkowych i sądów administracyjnych, firmom, które nie chciały narażać się na zakwestionowanie rozliczeń podatkowych i wieloletni spór z organem podatkowym, rekomendowane było przyjęcie podejścia, zgodnie z którym usługi ubezpieczeniowe są objęte WHT. W przypadkach, w których możliwe było uzyskanie certyfikatu rezydencji od zagranicznego ubezpieczyciela oraz pod warunkiem dochowania należytej staranności, wypłata tego rodzaju należności mogła korzystać z wyłączenia poboru podatku u źródła na mocy właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (jako zyski przedsiębiorstw). W takich sytuacjach na płatnikach ciążył jedynie obowiązek wykazania przedmiotowych należności w informacji IFT.
Dobry czas na zmianę podejścia?
W listopadzie 2023 r. nastąpił przełom w podejściu organów podatkowych – od tego momentu interpretacje indywidualne są korzystne, a organy zaczęły wycofywać swoje skargi kasacyjne złożone od pozytywnych dla płatników wyroków WSA.
Myślę, że możemy już mówić o ugruntowanej praktyce – minął bowiem rok, a stanowisko organów podatkowych się nie zmienia. W najnowszej w tym zakresie interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z grudnia 2024 r. (0111-KDIB1-2.4010.626.2024.1.EJ) organ za prawidłowe uznał następujące stanowisko wnioskodawcy (odstępując od własnego uzasadnienia): „Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłacanego z tytułu nabywanych polis ubezpieczeniowych wynagrodzenia, z uwagi na fakt, że usługi ubezpieczeniowe (polisy ubezpieczeniowe) nie mieszczą się w katalogu usług sformułowanym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP oraz nie są usługami o charakterze podobnym do wymienionych w tym przepisie”.
Powyższe podejście oznacza, że usługi ubezpieczeniowe w ogóle nie znajdują się w katalogu świadczeń opodatkowanych WHT, a w konsekwencji – nie ma obowiązku gromadzenia certyfikatów rezydencji ubezpieczycieli i wykazywania tych należności w informacjach IFT.
Z uwagi natomiast, że przy wielu zagadnieniach – co z niepokojem obserwujemy - stanowisko organów podatkowych niekiedy zmienia się z miesiąca na miesiąc, rekomendowanym jest wystąpienie z własnym wnioskiem o interpretację w zakresie usług ubezpieczeniowych – póki dobra passa trwa!
