Zwolnienie krajowe a CIT estoński
W dynamicznym otoczeniu regulacji podatkowych, optymalizacja obciążeń i uproszczenie procedur to kluczowe cele przedsiębiorstw. Ceny transferowe, jako obszar wymagający szczególnej uwagi, oferują możliwość skorzystania ze zwolnień, co znacząco wpływa na efektywność zarządzania podatkowego. W niniejszym artykule skupimy się na analizie tzw. zwolnienia krajowego w kontekście estońskiego CIT-u, które pozwala uniknąć obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych.
Zgodnie z art. 11n ustawy o CIT, zwolnienie dotyczy transakcji między krajowymi podmiotami powiązanymi, spełniającymi łącznie warunki: brak zwolnień podatkowych (art. 6 i 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy o CIT) oraz brak straty podatkowej.
Należy podkreślić, że estoński CIT zwalnia z obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych i ustalania wyniku finansowego w tradycyjnym ujęciu. Podstawę opodatkowania stanowi zysk netto
z rachunkowości oraz wypłaty dla wspólników.
W praktyce pojawiły się wątpliwości dotyczące stosowania kryterium braku straty podatkowej w kontekście ryczałtu od dochodów spółek. Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że pojęcie straty podatkowej w art. 11n ustawy o CIT odnosi się do straty netto zdefiniowanej w art. 28c pkt 4 tej ustawy, czyli straty netto ustalonej na podstawie przepisów o rachunkowości (sygn. DD8.054.2.2023).
Takie stanowisko potwierdzono w interpretacji indywidualnej z 22 marca 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.309.2022.1.AP), gdzie wskazano, że w przypadku estońskiego CIT-u wynik podatkowy to zysk lub strata netto z ustawy o rachunkowości.
Podsumowując, podatnicy opodatkowani estońskim CIT-em mogą skorzystać ze zwolnienia krajowego w cenach transferowych, jeśli nie wykazują straty netto zgodnie z przepisami o rachunkowości.
