Czy powierzchnia tarasu wliczana jest do powierzchni użytkowej budynku?

Wielu właścicieli nieruchomości, szczególnie tych planujących budowę domu lub zgłaszających go do opodatkowania, zastanawia się, co dokładnie wlicza się do powierzchni użytkowej budynku. Jednym z najczęściej pojawiających się pytań jest to, czy taras – często przestronny i częściowo zadaszony – również podlega opodatkowaniu i zwiększa powierzchnię użytkową wykazywaną na potrzeby podatku od nieruchomości.

W pierwszej kolejności należy wskazać, czym jest budynek w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (UPOL). Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 1 UPOL, budynek, to obiekt wzniesiony w wyniku robót budowlanych, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem, trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz który posiada fundamenty i dach, z wyłączeniem obiektu, w którym są lub mogą być gromadzone materiały sypkie, materiały występujące w kawałkach albo materiały w postaci ciekłej lub gazowej, którego podstawowym parametrem technicznym wyznaczającym jego przeznaczenie jest pojemność.

Natomiast jak wskazano w art. 4 ust. 1 pkt 2 UPOL podstawę opodatkowania dla budynków stanowi ich powierzchnia użytkowa rozumiana jako powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe (1a ust. 1 pkt 5 UPOL).

W związku z powyższym, należy zauważyć, że ustawodawca precyzyjnie określił jakie cechy musi spełniać obiekt aby uznać go za budynek. Skoro zatem taras nie spełnia chociażby jednej z czterech cech wskazanych w art. 1a ust. 1 pkt 1 UPOL, to nie można powiedzieć, że stanowi on element budynku, a co za tym idzie, że podlega opodatkowaniu od swojej powierzchni.

Niniejsze stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. M.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 17 września 2009 r. sygn. III SA/Po 46/09 wskazano, że „(…) aby wliczyć do powierzchni użytkowej altany taras, musiałby być on - stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 1 - wydzielony z przestrzeni, za pomocą przegród budowlanych. (…) taras jedynie z dwóch stron jest zabudowany ścianami altany natomiast z pozostałych dwóch stron jest otwarty. Tak więc nie można uznać, tak wydzielonej z przestrzeni części zwanej przez strony sporu "tarasem" za część obiektu budowlanego wydzieloną z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, której powierzchnię należy wliczyć do powierzchni użytkowej przedmiotowej altany”. Powyższe potwierdzają także wyroki o sygn. I SA/Bd 411/19, I SA/Bd 394/19.