Dzierżawa znaku towarowego – źródło przychodów w PIT?
W ostatnim czasie zapadło kolejne orzeczenie sądowe dotyczące opodatkowania przychodów z tytułu dzierżawy znaku towarowego. Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z dnia 10 kwietnia 2025 r. (sygn. akt.: II FSK 924/22), utrzymując w mocy orzeczenie WSA w Rzeszowie (I SA/Rz 270/22), opowiedział się po stronie podatnika, uznając, że czynsz z dzierżawy znaku towarowego, może stanowić przychód z tytułu dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT), a nie przychód z praw majątkowych (pkt 7 ww. przepisu). Taka kwalifikacja umożliwia zastosowanie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Spór o klasyfikację przychodu
Przedmiotem sprawy była kwalifikacja przychodów uzyskiwanych przez osobę fizyczną z tytułu dzierżawy znaku towarowego – należącego do jej majątku prywatnego – na rzecz spółki. Umowa miała charakter umowy dzierżawy, i nie była zawarta w ramach działalności gospodarczej.
Dyrektor KIS w interpretacji uznał, że przychód z takiej dzierżawy należy traktować jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT, a nie jako przychód z dzierżawy (pkt 6). Taka kwalifikacja wykluczałaby możliwość zastosowania ryczałtu.
Stanowisko sądu administracyjnego
WSA w Rzeszowie nie zgodził się z fiskusem. W uzasadnieniu wskazał, że o zakwalifikowaniu przychodu do odpowiedniego źródła decyduje nie tylko charakter przedmiotu (prawo majątkowe), ale przede wszystkim rodzaj umowy, z której przychód pochodzi. Jeżeli przychód powstaje na podstawie umowy dzierżawy prawa majątkowego (tu: znaku towarowego), a nie np. umowy licencyjnej, to jego źródłem jest dzierżawa, a nie prawo majątkowe.
Sąd powołał się również na wykładnię systemową i literalną, zgodnie z którą art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT stanowi odrębne źródło przychodów obejmujące m.in. dzierżawę praw majątkowych – o ile te prawa mogą być wykorzystywane zgodnie z art. 709 k.c. Przypomniał również, że pożytki z prawa majątkowego uzyskiwane w ramach dzierżawy, należy uznać za przychód z umowy dzierżawy nie zaś z samego posiadania prawa.
WSA odróżnił umowę dzierżawy od licencji, wskazując, że tylko ta pierwsza może stanowić podstawę uzyskiwania przychodu kwalifikowanego do art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Podkreślił, że o ile przychód z licencji rzeczywiście jest klasyfikowany jako pochodzący z praw majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7), to w przypadku klasycznej dzierżawy prawa majątkowego (np. znaku towarowego), podstawą opodatkowania jest stosunek dzierżawy.
Możliwość zastosowania ryczałtu
W omawianej sprawie umowa nie była zawarta w ramach działalności gospodarczej, a znak towarowy stanowił majątek prywatny podatnika, sąd uznał, że podatnik ma prawo do zastosowania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (stawka: 8,5% do 100 tys. zł i 12,5% od nadwyżki).
Wyrok WSA, podtrzymany przez NSA, wpisuje się w linię orzeczniczą, zgodnie z którą to charakter umowy cywilnoprawnej, a nie sam przedmiot świadczenia, decyduje o kwalifikacji przychodu. Oznacza to, że osoby fizyczne, które prywatnie wydzierżawiają znaki towarowe na podstawie klasycznej umowy dzierżawy, mogą — w świetle aktualnego orzecznictwa — korzystać z opodatkowania ryczałtem.
