JPK-CIT – nowe obowiązki raportowe utrapieniem dla sektora finansowego i przedsiębiorców telekomunikacyjnych
Najwięksi podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych są już od 1 stycznia 2025 r. obowiązani prowadzić księgi rachunkowe przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do dnia upływu terminu złożenia zeznania podatkowe, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej określonej przez Ministra Finansów. Podobnie jak wcześniej w przypadku JPK-VAT, tak w przypadku jednolitego pliku kontrolnego w zakresie podatku dochodowego, nowy obowiązek raportowy wdrażany jest stopniowo.
Księgi rachunkowe muszą być dla celów JPK-CIT uzupełnione o dodatkowe dane, w tym należy oznaczyć kontrahenta, podać numery faktury w KSEF, zmapować konta, wylistować różnice trwałe i przejściowe oraz podać szczegółowe dane odnośnie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
Obowiązek przesyłania JPK-CIT dotyczy także banków, w tym małych banków spółdzielczych, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, a także przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Podmioty te mogą stosować jednak pewne istotne uproszczenie. Księgi podatkowe mogą nie być uzupełniane o numery identyfikacji podatkowej kontrahenta, ale wyłącznie w określonych sytuacjach. Celem jest z jednej strony zagwarantowanie zachowania tajemnicy bankowej, ubezpieczeniowej czy telekomunikacyjnej, ale z drugiej strony też uproszczenie życia regulowanym przedsiębiorcom.
Księgi mogą nie być uzupełniane o dodatkowe dane dotyczące kontrahenta, w przypadku poszczególnych zdarzeń:
- jeśli zdarzenie dotyczy wykonywania czynności bankowych – w przypadku banków (i analogicznie w przypadku SKOKów),
- jeśli zdarzenie dotyczy czynności w ramach działalności ubezpieczeniowej – w przypadku zakładów ubezpieczeń,
- jeśli zdarzenie dotyczy świadczenia usługi telekomunikacyjnej oraz innej usługi nieodłącznie związanej ze świadczeniem takiej usługi na rzecz użytkownika końcowego – w przypadku przedsiębiorstw telekomunikacyjnych.
Oznacza to, że zasadą jest także dla tych podmiotów wyszczególnianie kontrahenta, jednak z wyłączeniem określonych transakcji. Niby wiadomo, czym są czynności bankowe, ubezpieczeniowe czy usługi telekomunikacyjne, ale jednak do końca nie wiadomo. W szczególności jeśli chodzi o usługi kompleksowe, złożone, czy dotyczące czynności „na pograniczu”. Pewnych rzeczy nie trzeba było do tej pory rozstrzygać. Ale w kontekście JPK-CIT, będzie to już konieczne. Złe rozstrzygnięcie skutkować będzie naruszeniem obowiązków podatkowych.
Co trzeba więc zrobić? Trzeba przeskanować procesy i poprosić administrację skarbową zawczasu o wiążące stanowisko w indywidualnej sprawie. Nie chodzi o to, że nie wiemy, tylko żeby się zabezpieczyć, bo w toku stosowania JPK-CIT podejście będzie się z pewnością wielokrotnie zmieniać. Konieczne jest dokładne przedstawienie usług i sytuacji budzących kontrowersje oraz potwierdzić zaproponowane podejście.
