Korekta cen transferowych a przychód osoby fizycznej – moment rozliczenia
10 października br. Dyrektor KIS wydał interpretację indywidualną w zakresie skutków podatkowych korekt cen transferowych (0113-KDIPT2-3.4011.558.2025.2.PR).
Stan faktyczny
Podatnik, osoba fizyczna będąca polskim rezydentem podatkowym, uczestniczył w transakcjach
z podmiotem powiązanym, polegających m.in. na zbyciu udziałów lub akcji (tzw. Transakcje Korygowane).
W związku z tym, że warunki tych transakcji mogły wymagać późniejszego dostosowania do poziomu rynkowego, konieczne stało się przeprowadzenie korekt cen transferowych. Korekty te mogły powodować zwiększenie lub zmniejszenie przychodów po stronie Podatnika, w zależności od ustaleń między stronami.
Podatnik powziął wątpliwość, czy skutki takich korekt należy przypisać do bieżącego okresu rozliczeniowego, czy też do roku, którego dotyczą pierwotne transakcje. Dodatkowo zapytał, czy przy korekcie powodującej zwiększenie przychodu („in plus”) konieczne jest posiadanie oświadczenia od podmiotu powiązanego o dokonaniu analogicznej korekty.
W jego ocenie korekty te powinny być przypisane do roku transakcji, a obowiązek posiadania oświadczenia dotyczy wyłącznie korekt „in minus”.
Stanowisko organu
Organ podatkowy uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.
Wskazał, że zgodnie z art. 23q ustawy o PIT, korekta cen transferowych może być dokonana przez zmianę przychodów lub kosztów tylko wówczas, gdy spełnione są łącznie określone warunki, w tym posiadanie dowodu, że podmiot powiązany dokonał korekty w tej samej wysokości. Organ podkreślił, że przepisy te wprowadzono od 2019 r. jako precyzyjne regulacje określające sposób ujmowania takich korekt, odrębne od zasad ogólnych wynikających z art. 14 ust. 1m ustawy PIT.
W ocenie organu, moment rozpoznania korekty nie jest dowolny, w przypadku korekty cen transferowych skutki podatkowe należy rozpoznać w okresie, w którym dokonano korekty, czyli „na bieżąco”, a nie wstecznie w roku transakcji. Organ nie zgodził się z argumentem, że korekta stanowi jedynie element pierwotnej transakcji, uznał ją za odrębne zdarzenie mające własny moment podatkowy.
Wskazano również, że uchylenie pkt 5 art. 23q ustawy PIT od 2022 r. nie zmieniło zasad przypisania korekty do okresu bieżącego, a jedynie uprościło kwestie formalne. Organ podkreślił, że obowiązek posiadania oświadczenia podmiotu powiązanego lub dowodu księgowego potwierdzającego dokonanie korekty dotyczy każdej sytuacji, niezależnie od tego, czy korekta jest „in plus” czy „in minus”. W związku z tym brak takiego dokumentu pozbawia podatnika prawa do dokonania korekty na podstawie art. 23q. Organ uznał zatem, że zarówno sposób ujęcia korekt, jak i interpretacja przesłanek formalnych zaprezentowane przez podatnika są błędne.
Podsumowanie
Interpretacja potwierdza, że korekty cen transferowych muszą być rozliczane na bieżąco, w roku,
w którym zostały dokonane, a nie z mocą wsteczną za okres, którego dotyczą pierwotne transakcje. Warunki dopuszczalności takiej korekty określa art. 23q ustawy PIT i muszą być one spełnione łącznie. Kluczowe znaczenie ma również posiadanie przez podatnika oświadczenia lub dowodu księgowego potwierdzającego dokonanie analogicznej korekty przez podmiot powiązany. Organ wskazał, że brak tego dokumentu uniemożliwia skorzystanie z preferencji przewidzianych w art. 23q. W efekcie, stanowisko podatnika, że korekta powinna być przypisana do roku transakcji i że oświadczenie wymagane jest wyłącznie przy korektach „in minus”, zostało uznane za nieprawidłowe.
