Napiwki od Klientów nie są przychodem dla restauracji lecz dla kelnera tak
Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 16 listopada 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.608.2022.1.MKU, potwierdził, że zarówno napiwki otrzymane w gotówce od Klientów, jak i te przekazywane przez Spółkę pracownikom, zarówno w sytuacji doliczenia ich kwoty do kwoty wynikającej z paragonu, jak i zapłaty za pośrednictwem karty płatniczej, nie będą stanowić przychodu podatkowego Spółki.
Stanowisko organu jest w pełni uzasadnione, nie może bowiem budzić wątpliwości, że przychód mogą stanowić jedynie przysporzenia, które mają charakter trwały, bezzwrotny i definitywny. Zwrócił na to uwagę również Dyrektor KIS zaważając, że do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie są to więc jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do ich otrzymania i które stanowią jego trwałe przysporzenie majątkowe.
W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka wskazała natomiast, że choć przyznawanie przez Klientów napiwków obsługującym ich pracownikom jest częstą praktyką to kwoty te mają charakter dobrowolny, a ich przyznanie i ich kwoty zależą tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w dowolnej wysokości lub w ogóle nie przyznawać napiwku. Ponadto Spółka podkreśliła, że stosowane przez nią systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym pracownikom i w związku z tym możliwe rozliczenie się z pracownikami z napiwków, dodatkowo Spółka podkreśliła, że nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków i na koniec dnia przekaże je pracownikom.
Analogiczne stanowisko na gruncie PIT w stosunku do wspólników spółki osobowej zawarł Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 31 sierpnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.539.2020.1.MS.
Trzeba jednak pamiętać, że napiwki otrzymane przez pracowników zawsze będą stanowić przychód podlegający opodatkowaniu PIT. Mogą jednak stanowić bądź przychód ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o PIT), bądź przychód z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 ustawy). Zdaniem organów skarbowych o zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania.
W interpretacji z dnia 13 września 2021 r. sygn. 0115-KDIT2.4011.462.2021.1.MM Dyrektor KIS wskazał, że w sytuacji, gdy klient przekazuje bezpośrednio kelnerowi kwotę napiwku (i nie jest ona przekazywana do pracodawcy), to wówczas napiwki te stanowią dla kelnera przychód z innych źródeł, a w konsekwencji na pracodawcy nie ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Inaczej jest jednak w sytuacji, gdy wartość napiwku doliczana jest do płatności terminalem, zaś kelner kwotę napiwku po dokonaniu obciążenia pobiera za zgodą managera w gotówce z kasy restauracji, czyli napiwek najpierw trafia do pracodawcy, a następnie wypłacany jest kelnerowi. W takiej sytuacji napiwki stanowią przychód ze stosunku pracy i podlegają opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniami za pracę kelnera, zaś Spółka – jako płatnik – ma obowiązek pobrania od tych napiwków zaliczki na podatek zgodnie z art. 31 ustawy o PIT.
Analogicznie napiwki otrzymane przez osoby zatrudnione na umowę zlecenie zawsze stanowią ich przychód podlegający opodatkowaniu PIT. Mogą jednak stanowić przychód z działalność wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 8 ustawy o PIT), bądź przychód z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 ustawy). Również w przypadku osób zatrudnionych w oparciu o umowę cywilnoprawną o zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania, tj. czy otrzymanie napiwku odbywa się za pośrednictwem, czy bez pośrednictwa zleceniodawcy. W konsekwencji, jeśli napiwki trafiają do zleceniodawcy, który następnie rozdysponowuje je w ustalony sposób wśród zleceniobiorców, to stanowią one przychód z działalności wykonywanej osobiście opodatkowany za pośrednictwem płatnika, na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o PIT (interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 31 sierpnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.538.2020.1.JŚ).
