Rehabilitacja bez prawa do kosztów

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące warunki: 

• Został poniesiony przez podatnika, tj. musi być pokryty z zasobów majątkowych podatnika. Wydatki poniesione przez osoby trzecie na działalność podatnika nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. 

• Jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona. 

• Pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. 

• Poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów, lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. 

• Został właściwie udokumentowany. 

• Nie znajduje się w katalogu wydatków, które zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy PIT nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów. 

Zasadniczo z kosztów wyłączone będą wydatki o charakterze osobistym, co jednak, gdy wydatek jest związany z poprawą naszego zdrowia, które oczywiście jest naszą osobistą sprawą ale jest również niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej. Z takim pytaniem zwrócił się podatnik, który chciał zaliczyć wydatki związane z masażami rehabilitacyjnymi do kosztów uzyskania przychodu. Argumentował, że doskwierający mu ból uniemożliwia należyte i profesjonalne świadczenie usług, a to bezpośrednio przekłada się na zainteresowanie klientów. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 3 października 2025 roku (nr 0115-KDIT3.4011.697.2025.1.RS) nie podzielił argumentacji podatnika i zgodnie z dominująca obecnie linią interpretacyjną stwierdził, że tego typu wydatki noszą przede wszystkim znamiona wydatków o charakterze osobistym, a te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Dodatkowo uznał, że związek takich wydatków z możliwością uzyskania przez przychodów jest czysto teoretyczny – niezależnie bowiem od wykonywanego zawodu czy rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi być sprawna i może korzystać z usług masażu, w celu poprawy sprawności, bez względu na rodzaj i specyfikę prowadzonej działalności. Z tej też przyczyny nabycie tego typu usług stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. W konsekwencji stwierdził, że wydatek na usługi masażu związany z poprawą kondycji, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej.