Wydatki na budowę publicznej drogi mogą mieć związek z działalnością gospodarczą
Częstym zjawiskiem jest, że gdy spółka chce zrealizować istotną inwestycję – np. budowę magazynu, poza uzyskaniem stosownych zgód, musi ponieść dodatkowe koszty związane z budową lub modernizacją dróg publicznych.
Równie często oprócz samej „przeróbki” dróg publicznych przylegających do danej nieruchomości, konieczne są także inne roboty ziemne – np. przebudowa sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.
W rezultacie takich działań przedsiębiorcy – inwestorzy nieodpłatnie przekazują własność zrealizowanych nakładów na rzecz stosownej gminy lub miasta.
Estoński CIT w tym zakresie nic nie zmienia. Jednak w modelu estońskim ponoszone wydatki należy rozpatrywać w kontekście ich związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą.
Brak takiego związku oznaczałby konieczność opodatkowania tych wydatków… właśnie jako wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT).
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w najnowszej interpretacji indywidualnej potwierdził, że jeśli spółka jako inwestor ponosi wydatki na budowę infrastruktury drogowej oraz przeniesienie sieci wodnej i kanalizacyjnej, konieczne do prawidłowego funkcjonowania – po oddaniu do użytkowania – budynku usługowo-mieszkaniowego będą wydatkami związanymi z działalnością gospodarczą.
To znaczy, że nie będą opodatkowane w modelu estońskim.
Ta korzystna interpretacja indywidualna została wydana dnia 23 maja 2025 r., a jej numer to 0114-KDIP2-2.4010.158.2025.1.PK.
Spółka wskazała racjonalne okoliczności, które udowodniły, że mimo, że droga jest drogą publiczną, a poniesione nakłady również nie będą jej własnością, to wydatki te są niezbędne jej do działalności gospodarczej.
Spółka wskazała, że wydatki na drogę publiczną umożliwią jej dojazd do parkingu podziemnego planowanej inwestycji, a niezapewnienie przedmiotowej infrastruktury drogowej czy sieci wodnej i kanalizacyjnej uniemożliwi spółce kompleksową realizację inwestycji oraz prowadzenie działalności związanej z jej późniejszym użytkowaniem na cele prowadzonej działalności gospodarczej.
Teoretycznie zagadnienie to nie powinno budzić większych wątpliwości, a rozstrzygniecie organu jest przewidywalne.
Ostatnio jednak obserwujemy dużą zmienność w poglądach organów podatkowych dotyczących estońskiego CIT, więc nie powinien nikogo dziwić fakt, że spółka wobec dużych zainwestowanych kwot, chce zabezpieczyć skutki podatkowe swojego działania.
