Wynagrodzenie faktora bez podatku u źródła
W interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2025 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.336.2025.2.ANK, Dyrektor KIS odstąpił od uzasadnienia i przyznał rację wnioskodawcy, że wynagrodzenie w przypadku świadczenia usług faktoringu właściwego oraz niewłaściwego, wypłacane na rzecz zagranicznego faktora, nie podlega opodatkowaniu u źródła.
W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wnioskodawca wskazał, że wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług faktoringu zostało podzielone na dwie części:
- prowizję stanowiącą określony procent nabywanej w ramach faktoringu wierzytelności, oraz
- „część odsetkowa”, obliczana według ustalonej stopy procentowej (EURIBOR 3M + marża), wartości wierzytelności zapłaconej przez faktora na rzecz spółki oraz czasu pomiędzy tą zapłatą a spłatą wierzytelności przez dłużnika.
Dodatkowo, we wskazanej powyżej części prowizyjnej wynagrodzenia, mieści się również wynagrodzenie faktora z tytułu świadczenia na rzecz spółki usługi księgowo-rozliczeniowej, mającej na celu dostarczanie jej bieżących informacji dotyczących uwarunkowań ekonomiczno-finansowych związanych z czynnościami faktoringu.
W związku z powyższym zdaniem wnioskodawcy, wynagrodzenie należne faktorowi, składające się z prowizji oraz części odsetkowej, nie będzie podlegało opodatkowaniu u źródła.
Uzasadniając przedstawione stanowisko, wnioskodawca argumentował, że orzecznictwo sądów administracyjnych, przyjmuje każdy model faktoringu (a więc zarówno faktoring właściwy, jak i niewłaściwy) jako niebędący umową analogiczną do umowy pożyczki i nie może być traktowany na równi z umową pożyczki. Obie umowy nie posiadają tożsamych przedmiotowo istotnych elementów (tak np. NSA w wyroku z dnia 31 lipca 1995 r., sygn. akt SA/Ka 1487/94, oraz z dnia 5 października 2001 r., sygn. akt I SA/Łd 142/00).
Istotą faktoringu jest nie pozyskiwanie dodatkowych środków pieniężnych, jak ma to miejsce w przypadku umowy kredytu czy pożyczki, a szybsze uzyskanie należności wynikających z wystawionych faktur sprzedażowych. W przypadku faktoringu nie dochodzi do pozyskania przez faktoranta dodatkowych środków pieniężnych, lecz takich, które są mu już należne i wynikają z jego działań o charakterze np. operacyjnym - takich jak świadczone usługi czy dostarczane towary. Faktorant nie pozyskuje od faktora kapitału, który następnie musi zwrócić, lecz ceduje na niego wierzytelności w zamian za stosowne wynagrodzenie. Nie ma przy tym znaczenia, że wynagrodzenie to nazwane jest "odsetkami" i że podstawą do jego wyliczenia jest m.in. EURIBOR 3M. Owe "odsetki" nie są bowiem wynagrodzeniem faktora za udostępnienie kapitału pod warunkiem jego zwrotu, a opłatą za przeniesienie wierzytelności (w tym ryzyk związanych z ewentualnym jej nieściągnięciem).
Odnosząc się z kolei do wynagrodzenia w postaci prowizji, nie sposób stwierdzić, by dominującymi cechami faktoringu były usługi wymienione w katalogu z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. W ramach faktoringu, faktor co prawda wykonuje usługi księgowo-rozliczeniowe, niemniej zdaniem wnioskodawcy, usługa ta ma marginalne znaczenie i nie stanowi istoty zawartej umowy.
Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za w pełni prawidłowe i odstąpił od własnego uzasadnienia.
