Wyrok TSUE w sprawie oszustw podatkowych
W dniu dzisiejszym zapadł przed TSUE kolejny wyrok w sprawie dotyczącej uczestniczenia w oszustwie podatkowym (wyrok z dnia 1 grudnia 2022 r., sprawa C-512/21). Przedmiotowy wyrok został wydany w węgierskiej sprawie dotyczącej spółki Aquila Part Prod Com S.A., której odmówiono odliczenia podatku naliczonego w oparciu o twierdzenie, iż Spółka brała udział w oszustwie podatkowym i nie wykazała się należytą starannością.
Główną działalność Spółki stanowiły usługi pośrednictwa w handlu hurtowym artykułami spożywczymi, napojami i tytoniem. W celu prowadzenia działalności handlowej na Węgrzech Spółka zawarła z innym podmiotem umowę agencyjną, w której przedstawicielem prawnym kontrahenta był podmiot - KG. W ramach swojej działalności handlowej skarżąca nabywała od innych podmiotów - Rilax Kft olej spożywczy, który odsprzedała do kontrahenta - Strongfood Sro. W toku kontroli węgierski organ podatkowy uznał, że Spółka brała udział w klasycznym oszustwie typu „karuzela”. W łańcuchu uczestniczyły „znikający podmiot gospodarczy lub missing trader” i „spółki słupy”, przy czym Spółka była „spółką pośrednikiem” a Strongfood Sro. „spółką instrumentalną”, która ponownie sprzedawała produkt na Węgry znikającym podmiotom gospodarczym.
Skarżąca zakwestionowała m.in. ocenę organu co do świadomego charakteru jej działań i wskazała na brak dowodów na tę okoliczność, gdyż organ podatkowy wywnioskował o świadomym charakterze działania skarżącej wprost ze świadomego charakteru działania KG, a w decyzji dokonano oceny jedynie świadomego charakteru działania KG w odniesieniu do należytej staranności.
Na powyższe wskazał również w szczególności TSUE w treści wydanego orzeczenia. Zdaniem TSUE sama okoliczność, iż podatnik uczestniczy w łańcuchu fakturowania oraz iż członkowie łańcucha dostaw, znali się nawzajem, nie stanowi wystarczającego dowodu na ustalenie udziału podatnika w oszustwie. Jednocześnie TSUE po wtóre przypomniał, iż organ podatkowy nie może wymagać od podatnika przeprowadzenia kompleksowych i dogłębnych kontroli jego dostawcy, przenosząc de facto na niego czynności kontrolne ciążące na organach. Nawet w przypadkach, w których istnieją przesłanki pozwalające podatnikowi w chwili dokonywania przez niego nabycia podejrzewać istnienie nieprawidłowości lub „oszustwa”, nie można wymagać od podatnika przeprowadzania skomplikowanych i dogłębnych kontroli, takich jak te, których dysponując odpowiednimi środkami podejmują organy podatkowe.
