Był spór o garaże, to teraz czas na saunę i siłownię

Przez wiele lat kwestia zastosowania właściwej stawki podatku od nieruchomości w stosunku do garaży znajdujących się w budynkach mieszkalnych (wielorodzinnych) była przedmiotem sporu między podatnikami a organami podatkowymi. Do opodatkowania garażu stawką dla budynków pozostałych wystarczyło jedynie, że garaż posiadał odrębną od mieszkania księgę wieczystą. Wszystko uległo zmianie za sprawą wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 18 października 2023 roku (sygn. akt SK 23/19), który uznał, że wszystkie garaże znajdujące się w budynkach mieszkalnych powinny być równe według prawa i opodatkowane według stawki dla budynków mieszkalnych.

Spór o garaże za nami, a spór o saunę i siłownię przed nami!

Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zwrócił się podatnik, który jest właścicielem lokali znajdujących się w budynku wielorodzinnym tj. sauny, siłowni i garażu, które zostały określone (oprócz garażu) jako lokale usługowe, niebędące częścią wspólną nieruchomości.

W związku z tym, zadano pytanie, czy właściwe będzie zastosowanie dla sauny, siłowni i garażu wielostanowiskowego preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości dla budynków mieszkalnych lub ich części.

Wójt oczywiście na nie

Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika i uznał, że „Wskazane we wniosku lokale (sauna i garaż) powinny być opodatkowane stawką właściwą dla budynków (…) pozostałych (…). Lokale niemieszkalne przeznaczone na siłownię i saunę nie mogą być traktowane na równi z pozostałymi pomieszczeniami typu rowerownia, narciarnia, garaż wielostanowiskowy”, które zdaniem wójta powinny być opodatkowane według najniższej stawki.

Jednak to nie rozstrzygnięcie zaskakuje…

Organ w wydanej interpretacji nie odniósł się w ogóle do pomieszczeń sauny i siłowni. Jego (i tak krótkie rozważania) dotyczą jedynie garażu wielostanowiskowego i rozumienia pojęcia „pojazd”. Wójt Gminy Łodygowice jakby zupełnie zapomniał o treści art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, w którym jasno wskazano, że „Interpretacja indywidualna zawiera (…) ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. (…) W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym”.

Uzasadnienie negatywnego stanowiska wójta w tym zakresie, ogranicza się praktycznie do stwierdzenia nie zgadzam się, kropka! W demokratycznym państwie prawa, takie podejście jest niedopuszczalne i godzi w podstawowe zasady - organy władzy publicznej działają bowiem na podstawie i w granicach prawa (art. 7 Konstytucji RP i art. 120 Ordynacji podatkowej). Co więcej, negacja stanowiska podatnika, przy jedoczesnym braku uzasadnienia bezspornie narusza zasadę zaufania do organów podatkowych wyrażoną w art. 121 Ordynacji podatkowej.

Miejmy nadzieję, że w przyszłości jak najrzadziej będziemy mieli do czynienia z tego typu interpretacjami, a organy podatkowe będą rozpatrywać sytuacje podatników w należyty sposób.