Czy każdy lokal w budynku jest związany z działalnością gospodarczą?
Kwestia związania lokalu będącego w posiadaniu przedsiębiorcy z działalnością gospodarczą i w konsekwencji wysokości stawki podatku ciągle rodzi spory miedzy organami podatkowymi i podatnikami. Część z tych sporów nadal znajduje finał dopiero przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
W wyroku z dnia 12 marca 2025 r. sygn. III FSK 361/24 NSA ponownie zajmował się kwestią możliwości skorzystania ze obniżonej stawki w przypadku lokalu pełniącego funkcje mieszkalne ale znajdującego się w budynku będącym własnością podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.
Nieruchomość podatnika została zakupiona dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, której przedmiotem była produkcja odzieży. W budynku znajdują się dwa samodzielne lokale, z których jeden stanowi lokal mieszkalny spełniający funkcję mieszkalną (mieszka w nim córka podatnika). Co ważne budynek nie został ujęty w ewidencji gruntów i budynków (zatem brak jest informacji o jego kwalifikacji w ewidencji).
W ocenie organu podatkowego budynek stanowił składnik majątku i był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą skarżącej, co uzasadnia jego opodatkowanie podatkiem od nieruchomości według wyższych stawek. Podatnik stał natomiast na stanowisku, iż część budynku powinna być opodatkowana według preferencyjnych stawek z uwagi na wydzielenie w nim części mieszkalnej.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że fakt ujęcia budynku w ewidencji środków trwałych nie może zatem przesądzać o tym, że powinien on być uznany za związany z działalnością gospodarczą, zwłaszcza, w sytuacji gdy w latach, których dotyczą zaskarżone decyzje, nie podlegał on już amortyzacji. To samo dotyczy nieuzyskania przez podatnika pozwolenia na użytkowanie lokalu do celów mieszkalnych, czy też nieustanowienia odrębnej własności wyodrębnionych lokali, w sytuacji gdy w sprawie nie było sporne, że lokal mieszkalny służył realizacji osobistych celów życiowych córki podatnika.
Skład orzekający podkreślił, że w sytuacji, gdy nie są znane funkcje budynku z uwagi na brak jego ujawnienia w ewidencji gruntów i budynków, o sposobie kwalifikacji budynku dla celów podatkowych w podatku od nieruchomości decyduje sposób rzeczywistego wykorzystania budynku.
Jak zatem wynika z omawianego wyroku samo wprowadzenie budynku do ewidencji środków trwałych nie będzie przesądzało o opodatkowaniu całości budynku najwyższą stawką podatku od nieruchomości. Kluczowe znaczenie ma bowiem klasyfikacja w ewidencji gruntów i budynków a w przypadku braku takiej kwalifikacji decydujące będzie rzeczywiste wykorzystanie budynku lub jego części.
