Czy organ wydający interpretację podatkową jest związany treścią wniosku?

Instytucja interpretacji indywidualnej pełni w polskim systemie podatkowym szczególną rolę. Ma ona nie tylko wyjaśniać, jak organy podatkowe rozumieją przepisy, ale także zapewniać ochronę podatnikowi, który zastosuje się do przedstawionego w niej stanowiska. Właśnie dlatego granice tej interpretacji wyznacza sam wnioskodawca – poprzez opis stanu faktycznego (lub zdarzenia przyszłego), pytanie oraz własne stanowisko prawne.

Ramy postępowania – przepisy i orzecznictwo

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja jest wydawana „na wniosek zainteresowanego” i dotyczy „zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego” (§ 2). Z kolei art. 14c § 1 nakazuje, aby organ w uzasadnieniu odnosił się do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz do jego stanowiska. Przepisy te jasno określają, że organ nie jest uprawniony do modyfikowania, uzupełniania czy reinterpretowania faktów opisanych we wniosku. Interpretacja ma odpowiadać na pytanie zadane przez podatnika – nie na pytanie, które zdaniem organu „należałoby zadać”. Wyjście poza granice wniosku skutkuje wydaniem interpretacji o treści innej, niż powinna mieć przy prawidłowym postępowaniu, co stanowi naruszenie przepisów postępowania.

Funkcje informacyjna i gwarancyjna interpretacji

Interpretacje indywidualne mają dwojaką funkcję:

1. informacyjną – wskazują, jak organ rozumie dany przepis w konkretnym stanie faktycznym.
2. gwarancyjną – zapewniają ochronę podatnikowi, który się do nich zastosuje (art. 14k–14m Ordynacji podatkowej).

Funkcja gwarancyjna ma kluczowe znaczenie, bowiem jeśli podatnik działa zgodnie z treścią interpretacji, to nie może ponosić negatywnych konsekwencji podatkowych – nawet jeśli później okaże się, że stanowisko organu było błędne. Problem w tym, że ochrona ta działa wyłącznie w granicach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku. Jeżeli organ „wychodzi poza” ten opis, interpretacja w tej części traci znaczenie gwarancyjne, a podatnik zostaje pozbawiony rzeczywistej ochrony, której oczekiwał.

Praktyczne konsekwencje dla podatników

Jeżeli organ w interpretacji odpowiada na pytanie, które nie zostało zadane, lub ocenia inny stan faktyczny niż opisany we wniosku, podatnik ma prawo zaskarżyć takie rozstrzygnięcie do sądu administracyjnego. Takie zachowanie organu może stanowić istotne naruszenie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

WSA w Warszawie –  wyroku z dnia 26 marca 2025 r. o sygn. III SA/Wa 1/25 – stwierdził, że: „Organ podatkowy ogranicza się do analizy okoliczności podatnych we wniosku w zakresie sformułowanego pytania. W stosunku tylko do tych okoliczności wyraża następnie swoje stanowisko, które winno być ustosunkowaniem się do stanowiska zaprezentowanego w sprawie przez wnioskodawcę. Innymi słowy specyfika postępowania w sprawie o wydanie interpretacji polega na tym, że jest ona podejmowana w ramach stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę, w granicach zadanego przez niego pytania oraz wyrażonej oceny prawnej (zajętego stanowiska)”.

Organ wydający interpretację podatkową musi ściśle trzymać się:

• opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku,
• pytania postawionego przez wnioskodawcę,
• oraz jego stanowiska prawnego.

Wychodzenie poza te granice jest niezgodne z przepisami i może skutkować uchyleniem interpretacji przez sąd. Z punktu widzenia podatnika oznacza to jedno: warto dbać o precyzyjne sformułowanie wniosku i następnie o odpowiednią weryfikację prawidłowości otrzymanej interpretacji podatkowej.

💬 Jeśli potrzebujesz pomocy przy sporządzeniu wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego, skontaktuj się ze mną – chętnie pomogę.