Gmina jako podatnik VAT – sprawy nieoczywiste
Przez wiele lat doradcy podatkowi pomagali gminom odzyskać VAT naliczony przy zakupach związanych mniej lub bardziej z prowadzoną przez nie działalnością opodatkowaną. Od jakiegoś czasu jednak, temat VAT w gminach nabiera nieco innego znaczenia.
Artykuł 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że „nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”.
Najwięcej problemów pojawia się z ostatnią częścią tego przepisu – a więc odwołaniem się do „umów cywilnoprawnych”. 18 marca br. wojewódzki sąd administracyjny w Gdańsku (I SA/Gd 1031/24) uznał, e w prawie unijnym nie odnalazł zbliżonych do polskiego wyłączeń. W rezultacie więc uznał brzmienie art. 15 ust. 6 za niezgodne z dyrektywą VAT.
Sprawa dotyczyła gminy, która – w celu wykonania obowiązków wynikających z ustawy o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa, chciała wnieść w formie aportu grunty do własnej spółki z o.o. Grunt został nabyty przez gminę bez VAT, więc, zdaniem gminy, samo wniesienie do spółki – miało być dokonane poza zakresem tego podatku.
Dyrektor KIS w interpretacji z 11.10.2024 r. (0113-KDIPT1-3.4012.654.2024.1.MJ) uznał, że skoro aport jest czynnością cywilnoprawną – a nie publicznoprawną, to działania gminy wpisywać się będą w standardową działalność gospodarczą podatnika VAT.
Rozpatrując złożoną przez gminę skargę, WSA w Gdańsku odmówił zastosowania przepisu krajowego (art. 15 ust. 6 ustawy), uznając go za niezgodny z dyrektywą VAT. Sąd uznał, że realizacja zadań własnych gminy – w tym w zakresie budownictwa mieszkaniowego – jest działaniem publicznym, któremu nie można nadać charakteru gospodarczego. Stąd też, aport gruntu jest poza zakresem VAT.
Wyrok jest nieprawomocny, więc warto śledzić wokandę Naczelnego Sądu Administracyjnego.
