Grunty– czy zawsze podstawą wymiaru jest ewidencja?
Jak wynika z treści art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne dane z ewidencji gruntów i budynków stanowią, między innymi, podstawę wymiaru podatków. Regulacja ta, pomimo że nie została umieszczona w ustawie podatkowej, to ma jednak istotne znaczenie dla podatku od nieruchomości i podatku rolnego. Dokumenty wydawane na podstawie danych z ewidencji gruntów i budynków mają moc dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, a więc stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone.
Zatem organy podatkowe co do zasady są związane danymi z ewidencji gruntów i budynków. Weryfikacja takich danych jest możliwa tylko w wyjątkowych sytuacjach, ale zasadniczo konieczne jest wtedy przeprowadzenie dowodu przeciwko dokumentowi urzędowemu, o którym mowa w art. 194 § 3 Ordynacji podatkowej (tak wskazano między innymi w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2013 r. sygn. II FPS 2/13). Jak wskazano m.in. w uchwale uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 27 kwietnia 2009 r., sygn. akt II FPS 1/09 Organ podatkowy nie może samodzielnie dokonywać klasyfikacji funkcji nieruchomości, lecz powinien odwołać się do odpowiednich zapisów ewidencji gruntów i budynków. Oznacza to, że co do zasady, o sposobie kwalifikacji gruntu, dla celów podatkowych w podatku od nieruchomości, leśnego i rolnego decyduje ewidencja gruntów.
Odstępstwa od bezwzględnego związania wpisami zawartymi w ewidencji gruntów i budynków mogą mieć miejsce w sytuacji, gdy informacje zawarte w tej ewidencji pozostają w sprzeczności z danymi zamieszczonymi w innych rejestrach publicznych, których pierwszeństwo (przed danymi ewidencyjnymi) wynika z regulujących ich prowadzenie bezwzględnie obowiązujących przepisów, lub też w przypadku, gdy posłużenie się wyłącznie danymi ewidencyjnymi musiałoby się wiązać z pominięciem przepisów zawartych w ustawie podatkowej, mających wpływ na wymiar podatku. W takim przypadku organ podatkowy obowiązany będzie do pominięcia informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków, które wykluczają zastosowanie regulacji zawartych w ustawie podatkowej, mających znaczenie dla wymiaru podatku.
Z taką sytuacją będziemy mieli do czynienia chociażby w przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą gdzie kwalifikacja gruntów w ewidencji nie determinuje podatku. Bowiem w takim przypadku kluczowa jest również kwestia zajęcia gruntów na prowadzenie działalności gospodarczej.
Natomiast w pozostałych przypadkach dane z ewidencji będą co do zasady determinowały opodatkowanie podatkiem od nieruchomości a jedyna możliwość zmiany będzie wiązała się z koniecznością zmiany w ewidencji gruntów.
