Kary umowne kosztem uzyskania przychodu
Kary umowne kosztem uzyskania przychodu – korzystna interpretacja podatkowa (po wyroku NSA i trzech latach od złożenia wniosku…).
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej dnia 24 listopada 2023 r. wydał korzystną interpretację podatkową dotyczącą zaliczenia wydatków – ponoszonych kar umownych do podatkowych kosztów uzyskania przychodu. (Interpretacja z dnia 24 listopada 2023 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.191.2020.10.END)
W maju 2020 r. spółka wnioskowała o wydanie interpretacji wskazując, że dokonując dostaw i montażu nabywanych od innego podmiotu (producenta) towarów zdarza się, że dostawa dokonywana jest z opóźnieniem z przyczyn niezależnych od spółki (np. przestoje produkcyjne u producenta, braki surowców itp.).
Spółka jako rzetelny partner biznesowy informowała odbiorców swoich usług o tym, że wystąpi opóźnienie w realizacji usługi z przyczyn od spółki niezależnych. Kontrakty, które zawiera spółka zawierają postanowienia, które umożliwiają obciążenie spółki karami umownymi za nieterminowe wykonanie usługi – kara naliczana jest za każdy dzień opóźnienia w realizacji usługi.
Spółka wskazała, że postanowienia umowne o karach umownych wynikają z procedury Prawa Zamówień Publicznych i spółka choćby chciała – nie ma możliwości ich wyłączenia, więc musi się na nie godzić, ponieważ inaczej nie doszłoby do zawarcia kontraktu. Spółka chcąc dokończyć realizację kontraktu i mając na względzie dobre relacje, które mogą przełożyć się na jej pozytywny odbiór i możliwości dalszej współpracy.
Dyrektor KIS uznał, że wydatki na zapłatę kar umownych w takim przypadku nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.
Spółka zaskarżyła interpretację do WSA w Bydgoszczy uzyskując korzystny wyrok (z 27 października 2020 r. sygn. akt I SA/Bd 478/20). Organ podatkowy nie zgadzając się z wyrokiem sądu bydgoskiego złożył skargę kasacyjną.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 25 lipca 2023 r. sygn. akt II FSK 137/21, oddalił skargę kasacyjną.
Wobec prawomocnego wyroku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (zapewne niechętnie) wydał korzystną dla podatnika interpretację indywidualną i odstąpił od uzasadnienia swojej decyzji w pełni zgadzając się z twierdzeniami (już 3 lata temu) podnoszonymi przez spółkę.
Nagannie należy ocenić postawę, którą zaprezentował organ podatkowy w tym przypadku, gdyż naraził on spółkę na dodatkowe koszty postępowania, niepewność i niewątpliwie podważył zaufanie tego przedsiębiorcy do organów podatkowych, a przede wszystkim wykazał się całkowitą ignorancją wobec realiów prowadzonej działalności gospodarczej.
Link do omawianego rozstrzygnięcia: https://eureka.mf.gov.pl/informacje/podglad/571614
