Kolejne pytania do TSUE dotyczące sankcji kredytu darmowego
Do Trybunału Sprawiedliwości UE trafiły kolejne pytania prejudycjalne w przedmiocie sankcji kredytu darmowego (o której pisaliśmy już na blogu https://akademialtca.pl/blog/sankcja-kredytu-darmowego-czy-sad-najwyzszy-rozwiaze-problem-terminu-w-jakim-konsument-moze-zlozyc-oswiadczenie-o-skorzystaniu-z-sankcji-kredytu-darmowego).
Tym razem pytania są skierowane przez Sąd Okręgowy w Opolu (sprawa C-429/25) oraz przez Sąd Rejonowy dla Krakowa-Nowej Huty (sprawa C-473/25). O ile pierwsza z tych spraw – na tle wyroku TSUE z 13 lutego 2025 r. w sprawie C-472/23 (pisaliśmy już o niej na blogu pod adresem https://akademialtca.pl/blog/tsue-wypowiedzial-sie-o-sankcji-kredytu-darmowego) – wydaje się przesądzona, o tyle druga dotyczy szeregu kluczowych problemów, które mogą doczekać się istotnych rozstrzygnięć, chyba że bank powtórzy praktykę uznania powództwa i uniemożliwi Trybunałowi zajęcie stanowiska.
Sprawa Sądu w Opolu
Sprawa C-429/25 koncentruje się na pytaniu, czy postanowienie uznane za klauzulę abuzywną może jednocześnie stanowić podstawę do zastosowania sankcji kredytu darmowego (SKD). Problem dotyczy szczególnie postanowień określających zasady zmian opłat i prowizji w kredytach konsumenckich, a więc potencjalnego naruszenia obowiązku informacyjnego z art. 30 ust. 1 pkt 10 ustawy o kredycie konsumenckim. Na tle wyroku w sprawie C-472/23, w którym TSUE wskazał, że niejasne warunki dotyczące zmian opłat i prowizji mogą same w sobie skutkować SKD, niezależnie od tego, czy uznane są za klauzule abuzywne, odpowiedź na pytanie sądu z Opola zdaje się być już przesądzona.
Sprawa Sadu w Krakowie
Znacznie ciekawsze są wątpliwości Sądu Rejonowego dla Krakowa-Nowej Huty w sprawie C-473/25. Sąd pyta m.in., czy SKD można stosować nie tylko w przypadku braku informacji, ale również wtedy, gdy bank przekazał dane błędne, niejasne albo niepełne. Podnosi również problem oprocentowania kosztów kredytu, a także praktyki banków polegającej na posługiwaniu się – obok pojęcia „całkowita kwota kredytu” – dodatkowymi, wprowadzającymi w błąd określeniami takimi jak „kwota kredytu” czy „kwota udzielonego kredytu”. Zdaniem sądu takie działania mogą zmylić konsumenta i naruszać jego prawo do jednoznacznej informacji, co powinno otwierać drogę do zastosowania SKD.
Nowa ustawa o kredycie konsumenckim
W tle pytań prejudycjalnych pozostają także prace legislacyjne nad nową ustawą o kredycie konsumenckim. Projektowane przepisy mają doprecyzować m.in., że termin na skorzystanie z SKD biegnie od dnia spłaty całkowitej kwoty kredytu, a nie – jak chcą banki – od momentu wypłaty środków. Ustawodawca wyraźnie dąży więc do tego, by kredytobiorcy mogli korzystać z sankcji nawet przez cały okres kredytowania.
Rozstrzygnięcia TSUE w sprawach C-429/25 i C-473/25 mogą mieć duże znaczenie dla praktyki orzeczniczej w Polsce i przesądzić o dalszych kierunkach interpretacji sankcji kredytu darmowego.
