Korekta straty w związku z nieuregulowanymi wierzytelnościami o zapłatę świadczenia pieniężnego z tytułu transakcji handlowej w aspekcie zwolnienia z obowiązku dokumentacyjnego

Z wnioskiem o interpretację zwróciła się Spółka, która powzięła wątpliwości co do spełnienia jednego z warunków z art. 11n pkt 1) CIT skutkujących zwolnieniem z obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, przewidzianym dla tzw. krajowych podmiotów powiązanych. Wątpliwości Spółki dotyczyły nieponoszenia straty podatkowej przez podmioty powiązane zawierające transakcję kontrolowaną.

Spółka, pomimo iż poniosła stratę podatkową na źródle przychodów to ostatecznie w zeznaniu za rok 2022 wykazała podstawę opodatkowania. W opisie sprawy Wnioskodawca przedstawił sposób wypełnienia poszczególnych rubryk zeznania CIT-8 i wskazał, że w poz. 81, 87, 91 i 115 wykazuje stratę z innych źródeł przychodów, natomiast w poz. 141 nie wykazuje straty z powodu zastosowania przepisów art. 18f ust. 2 pkt 2 CIT.

Zgodnie z wyjaśnieniami Wnioskodawca w 2022 r. osiągnął ogólnie dodatni wynik podatkowy, choć różnica przychodów i kosztów ze źródła przychodów, do którego zalicza się transakcja kontrolowana, jest ujemna, ale na skutek zwiększenia, zgodnie z art. 18f ust. 2 pkt 2) CIT Spółka nie wykazuje ostatecznie straty podatkowej.

DKIS zgodził się wyjaśnieniami Wnioskodawcy, uznając stanowisko za prawidłowe. Tym samym Spółka jest zwolniona z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok 2022 na podstawie art. 11n pkt 1 CIT, ponieważ strata u Spółki nie wystąpiła.

Z art. 18f ust. 2 pkt 2 CIT wynika, iż strata ze źródła z którym związana jest transakcja handlowa, kwota straty podlega zmniejszeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

W art. 7 ust. 5 CIT ustawodawca nie uprawnia podatnika do obniżenia o wysokość straty podstawy opodatkowania. Upoważnia on do obniżenia dochodu. Dochód natomiast nie jest pojęciem tożsamym z pojęciem podstawy opodatkowania. Zgodnie z art. 18 ust. 1 CIT, podatnik w pierwszej kolejności powinien ustalić dochód, zgodnie m.in. art. 7 CIT, a dopiero w następnej kolejności, przy uwzględnieniu wysokości tak ustalonego dochodu, powinien on obliczyć podstawę opodatkowania.

Zdaniem DKIS pojęcie „poniesienia straty” dla stosowania art. 11n pkt 1 CIT należy rozumieć tak samo jak dla celów odliczania straty w kolejnych latach podatkowych (art. 7 ust. 5 CIT). Jeżeli Spółka dokonała pomniejszenia straty o zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty, które nie zostało uregulowane zgodnie z art. 18f ust.2 pkt 2) CIT i ostatecznie Spółka rozpozna podstawę opodatkowania to należy stwierdzić, że Spółka nie poniosła straty.

Reasumując, strata na źródle, skorygowana zgodnie z art. 18f ust 2 pkt 2) CIT o zobowiązania nieuregulowane, które de facto dotyczyły tego źródła przychodów i otrzymanie w efekcie podstawy opodatkowania powoduje, że Spółka będzie spełniała warunek nieponiesienia straty i w konsekwencji w niniejszej sprawie spowoduje możliwość skorzystania przez Spółkę ze zwolnienia dokumentacyjnego.

Interpretacja z dnia 05.03.2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.660.2023.1.EJ

https://eureka.mf.gov.pl/informacje/podglad/580103

#TP #ceny transferowe #obowiązek dokumentacyjny #strata