KSeF – Podręcznik KSeF2.0 – smaczki , cz. IV (różne sposoby prezentacji korekty)
.png)
Ostatnio pisałem o korektach zbiorczych in minus oraz in plus. Teraz powiedzy sobie o prezentacji danych „zwykłej” faktury korygującej. Podręcznik KSeF daje nam bowiem możliwość wyboru sposobu postępowania w tym zakresie.
Zacznijmy od tego, że faktura korygująca może obejmować różne transakcje: te zwykłe (KOR), zaliczkowe (KOR_ZAL) oraz rozliczeniowe (KOR_ROZ). Niezależnie jednak od tego, który rodzaj transakcji będziemy korygować zobowiązani jesteśmy do odpowiedniego zaprezentowania danych korekty, tj. tych danych jakie ulegają zmianie.
Dobrowolnie całkowicie możemy wskazać przyczyny korekty (co w mojej ocenie jest wskazane), jak również typ korekty, tj. rodzaj jej skutków podatkowych jako:
- korekta skutkująca rozliczeniem w dacie ujęcia faktury pierwotnej (np. korekta in plus faktury błędnie wystawionej) [typ: „1”];
- korekta skutkująca rozliczeniem w dacie wystawienia faktury korygującej (np. korekta in plus przy zmianie okoliczności transakcji lub faktura in minus) [typ: „2”]
- korekta skutkująca w dacie innej, w tym, gdy dla różnych pozycji faktury korygującej daty te są różne [typ: „3”].
To co jest natomiast naszym obowiązkiem to, wskazanie numeru faktury korygowanej. I tu traci na znaczeniu czy korygowana faktura jest e-fakturą czy też nie, ponieważ schema rozróżnia nam 2 rodzaje pól: (i) numer faktury oraz numer KSeF faktury.
Dodatkowo, rozróżniane jest jeszcze pole takie jak NrFaKorygowany, tj. pole dla sytuacji, gdy korekta obejmuje sam błędny numer faktury pierwotnej.
Wracając jednak do prezentacji danych korygowanych, w szczególności pozycji sprzedażowych warto zwrócić uwagę, że ustawa o VAT nakazuje podatnikom, by korekta zawierała odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego (z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej), zawsze gdy korekta dotyczy zmiany podstawy opodatkowania.
Tym samym, w warunkach KSeF odpowiednie pola podsumowania faktury obejmujące kwoty podstawy opodatkowania i podatku oraz kwotę należności ogółem wypełniane będą przez wskazanie różnicy co do kwot wskazanych na fakturze pierwotnej (np. -100 zł netto).
Co ciekawe, wystawiając korekty do korekty i stosując ww. zasadę, nasza kwota różnicy zawsze odnosić się będzie do ostatniej korekty, a nie kwoty pierwotnej z uwzględnieniem (rozpisaniem) wcześniejszych korekt. Podręcznik wskazuje wprost, że w przypadku wystawiania kolejnych faktur korygujących do faktury pierwotnej, skutkujących zmianą wartości podstawy opodatkowania i podatku, w sytuacji, gdy wcześniejsza korekta już na te wartości wpływała należy odnosić się zawsze do wartości uwzględniających wcześniej wystawioną fakturę korygującą. Jednocześnie pamiętać należy, że korekta taka zawsze powinna wskazywać numer faktury pierwotnej i nie jest konieczne powoływanie numerów wcześniej wystawionych faktur korygujących.
Końcowo, warto zwrócić uwagę, że mamy 3 różne możliwości korygowania pól kwotowych:
- korygowanie przez różnicę (jednemu wierszowi faktury korygowanej odpowiada jeden wiersz na fakturze korygującej, a kwota wynikająca z takiego wiersza jest kwotą różnicy w stosunku do wartości zawartej w fakturze pierwotnej);
- korygowanie z wykorzystaniem znaczników StanPrzed / StanPo (jednemu wierszowi faktury korygowanej odpowiadają dwa wiersze faktury korygującej: pierwszy z wierszy zawiera dane w stanie przed korektą, drugi zawiera prawidłowe dane po korekcie);
- korygowanie przez storno (metoda podobna do metody wykorzystującej znacznik StanPrzed, ale zamiast jego stosowania wiersz odnoszący się do stanu przed korektą prezentowany jest ze znakiem przeciwnym , dane faktury pierwotnej o wartości dodatniej są prezentowane z wartością ujemną).
Zaktualizowaną stronę Ministerstwa i pliki do pobrania znajdziecie na: https://ksef.podatki.gov.pl/
