Rodzaje licencji na gruncie podatku u źródła – odsprzedaż egzemplarza.

Program komputerowy nabyty w formie licencji użytkownika końcowego (LUK) powinien spełniać określone przesłanki, aby mógł zostać uznany za kopię (egzemplarz) utworu. Przede wszystkim nabywca nie powinien uzyskiwać możliwości korzystania z autorskich praw majątkowych do programu na konkretnych polach eksploatacji. 

W praktyce zasada ta jest rozumiana w ten sposób, że nabywca nie ma prawa do: 

• trwałego lub czasowego zwielokrotniania programu w całości lub w części, jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, 
• tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub wprowadzania jakichkolwiek innych zmian w programie, 
• rozpowszechniania programu lub jego kopii, w tym poprzez użyczenie lub najem. 

Przesłanka nierozpowszechniania utworu wydaje się na pierwszy rzut oka intuicyjna. Założeniem jest bowiem korzystanie z programu wyłącznie na własne potrzeby. Pomimo tego, możliwość dalszej odsprzedaży kopii (egzemplarza) programu nie przekreśla charakteru licencji jako LUK na gruncie podatku u źródła. 

Odsprzedaż kluczy licencyjnych, obrót egzemplarzami oprogramowania czy dodawanie kopii programów do oferowanego sprzętu to codzienna praktyka w wielu branżach, nie tylko związanych bezpośrednio z sektorem IT. Zazwyczaj dystrybutor danego programu nabywa od innego dystrybutora lub producenta określoną liczbę egzemplarzy, na przykład w postaci kluczy licencyjnych, a następnie, w niezmienionym stanie, odsprzedaje je lub dołącza do oferowanych produktów. 

W takim przypadku co prawda dochodzi do rozpowszechniania kopii programu, niemniej nie następuje przejście jakichkolwiek autorskich praw majątkowych. W efekcie nabycie egzemplarzy programu przez dystrybutora nie jest objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. 

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w Komentarzu do Konwencji Modelowej OECD. Zgodnie z którym, charakter płatności dokonywanych w ramach transakcji dotyczących oprogramowania komputerowego zależy od zakresu praw, jakie nabywca uzyskuje w ramach danego porozumienia dotyczącego użytkowania i korzystania z programu. 

Zgodnie z pkt 14.4 Komentarza do art. 12 MK OECD, w sytuacji gdy dystrybutor (podmiot pośredniczący w sprzedaży oprogramowania) dokonuje płatności z tytułu nabycia oprogramowania w celu jego dalszej odsprzedaży, bez prawa do kopiowania lub powielania programu, płatności te stanowią zyski przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 MK OECD, a nie należności licencyjne w rozumieniu art. 12 MK OECD. 

Dotychczas w większości wydawanych interpretacji indywidualnych Dyrektor KIS potwierdzał powyższe stanowisko. Przykładowo: 

• interpretacja z 8 kwietnia 2022 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.40.2022.2.BJ, 

• interpretacja z 21 kwietnia 2022 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.91.2022.1.BJ, 

• interpretacja z 12 czerwca 2023 r., nr 0111-KDWB.4010.9.2023.1.HK, 

• interpretacja z 21 czerwca 2023 r., nr 0111-KDWB.4010.6.2023.2.AW, 

• interpretacja z 20 lutego 2024 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.698.2023.1.AW, 

• interpretacja z 15 listopada 2024 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.626.2024.1.PP. 

Należy jednak pamiętać, że w zakresie dystrybucji oprogramowania Dyrektor KIS wydawał również interpretacje o charakterze negatywnym, choć obecnie pozostają one w zdecydowanej mniejszości.