Sprzedaż środków trwałych, a obowiązki dokumentacyjne

14 lutego 2024 r. wydana została interpretacja indywidualna przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygnaturze: 0111-KDIB1-1.4010.704.2023.2.AW, w zakresie ustalenia czy powstaje obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcją sprzedaży środków trwałych w 2022 r. stosownie do art. 11k ust. 1-2 UoCIT, jeśli wartość sprzedaży środków trwałych była niższa niż 10 mln PLN.

W myśl art. 11k ust. 2 UoCIT, lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość przekracza w roku podatkowym następujące progi dokumentacyjne:

1) 10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;

2) 10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;

3) 2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;

4) 2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Zgodnie z przepisami ustawy progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

1) każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;

2) strony kosztowej i przychodowej

Jak wskazał DKIS „art. 11k ust. 2 w punktach 1-3 UoCIT wymienia w pierwszej kolejności transakcje kontrolowane, które są określone co do kategorii: stanowią transakcje towarowe, finansowe lub usługowe. Dopiero w pkt 4 art. 11k ust. 2 ustawy o CIT ustawodawca wskazuje na inną transakcję niż określona w punktach 1-3. Taka hierarchia wskazuje na to, że transakcja inna jest uzupełnieniem i znajduje zastosowanie, gdy poprzednie kategorie nie zostaną uwzględnione (brak możliwości przyporządkowania transakcji do jednej z kategorii o charakterze podstawowym). Każdorazowo podmiot powiązany – dokonując dla potrzeb sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych klasyfikacji dokonywanych transakcji na transakcje towarowe, finansowe, usługowe – powinien zatem ocenić charakter danej transakcji, tzn. przyporządkować ją do tej z ww. kategorii, która w najwyższym stopniu – w ocenie podmiotu – odpowiada istocie i w sposób najbardziej precyzyjny wyjaśnia naturę transakcji, uwzględniając pełnione funkcje, angażowane aktywa i ryzyka ponoszone w jej ramach.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że w żadnym z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zostało doprecyzowane jak należy rozumieć pojęcie „transakcji towarowych”. Wobec powyższego, zdaniem Organu, należy przyjąć, że pojęcie powinno to być interpretowane szeroko i zgodnie z jego potocznym znaczeniem. W konsekwencji, za towar wskazany w art. 11k ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, należy uznać rzecz, która jest przedmiotem sprzedaży. Z uwagi na to, że ustawodawca nie zastrzegł, że chodzi wyłącznie o towary handlowe, czy rzeczy ruchome, a inne regulacje ustawy podatkowej wskazują na szerokie postrzeganie pojęcia „towar” (np. 12 ust. 3 ustawy o CIT) należy uznać, że towary, o których mowa w art. 11k ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT to zbywane przez podatnika towary handlowe, ale również inne rzeczy, takie jak np. środki trwałe.

Wobec powyższego należy stwierdzać, że transakcja sprzedaży środków trwałych jest objęta zakresem art. 11k ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, a więc progiem dokumentacyjnym – 10 000 000 zł.

#środki trwałe #CIT #ceny transferowe