Szef KAS zmienia interpretacje dotyczące momentu stosowania stawki 19% CIT po przekroczeniu limitu 2.000.000 EUR

Ustawa o CIT przewiduje dwie stawki podatku dla przychodów uzyskiwanych z innych źródeł (działalność operacyjna). Stosownie do art. 19a ustawy o CIT:

• podstawową stawką jest stawka 19%,
• stawka 9% może być stosowana przez podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł, jeżeli posiadają status małego podatnika (z zastrzeżeniem wyjątków dotyczących podatników utworzonych w drodze wskazanych w tym przepisie działań reorganizacyjnych).

Kluczową przesłanką warunkującą możliwość opłacania CIT według niżej 9% stawki podatku jest zatem wysokość przychodów osiągniętych w danym roku.

Nietrudno wyobrazić sytuację, gdy podatnik na początku roku zakłada, że osiągnięte przez niego przychody nie przekroczą ustawowego progu 2 000 000 euro, wpłacając zaliczki na podatek według stawki 9%, natomiast w rzeczywistości w trakcie roku uzyskuje przychody, które powodują, że powinien stosować stawkę 19%. Pojawić się może wątpliwość, od którego momentu podatnik powinien wpłacać zaliczki według wyżej stawki podatku.

W tym zakresie ustawodawca zdecydował się na uregulowanie w art. 25 ust. 1g ustawy o CIT momentu, od którego powstaje obowiązek wpłacania podatku CIT według wyżej 19% stawki, w związku z przekroczeniem wskazanego progu przychodów w trakcie roku.

Zgodnie z art. 25 ust. 1g ustawy o CIT, podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku 9% za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku 19%.

W mojej ocenie, ostanie zdanie art. 25 ust. 1g wprost stanowi, że począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, w którym doszło do przekroczenia limitu przychodów, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 (19%). Ustawodawca wskazał wpost, że skoro uprawnienie do stosowania stawki preferencyjnej możliwe jest tylko w okresie, w którym suma przychodów nie przekracza limitu równowartości 2 000 000 euro, to od następnego okresu, należy stosować stawkę podstawową 19%. Oznacza to, że już za okres (miesiąc/kwartał), w którym nastąpiło przekroczenie kwoty równowartości 2 000 000 euro podatnik obowiązany jest do obliczenia zaliczki według stawki 19% podstawy opodatkowania.

Analiza interpretacji podatkowych wykazuje, że kwestia ta nie zawsze tak jednoznacznie była interpretowana przez organy podatkowe.

Pismem z 27 stycznia 2025 r., znak DOP4.8221.79.2023, Szef Krajowej Administracji Skarbowej dokonał zmiany interpretacji indywidualnej z 6 grudnia 2019 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.425.2019.2.JG wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, uznając, że przedstawione w niej stanowisko jest nieprawidłowe.

Szef KAS dokonując zmiany interpretacji uznał, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa z uwagi na błędne określenie momentu, od którego Wnioskodawca nie będzie uprawniony do obliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych przy zastosowaniu preferencyjnej 9% stawki podatku.

Zdaniem Szefa KAS, „w celu obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych określeni podatnicy mają swobodę wyboru stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 (9%) ustawy o CIT. Możliwość takiego wyboru, tj. preferencyjnego korzystania z wpłat zaliczek w wysokości 9% podstawy opodatkowania dotyczy wyłącznie okresu (miesięcy/kwartałów), w których przychody podatnika osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wskazanego limitu. (….). Przykładowo, jeżeli przychody podatnika przekroczyły limit we wrześniu, to ostatnim miesiącem, za który zaliczka może być obliczona w wysokości 9% podstawy opodatkowania jest sierpień. Zaliczka za wrzesień musi być już obliczona wg stawki 19% podstawy opodatkowania.”

Zastrzeżenie: w piśmie stanowiącym zmianę interpretacji Szef KAS odnosi się do limitu 1 200 000, bowiem interpretacja i pismo stanowiące jej zmianę odnoszą się do stanu prawnego obowiązującego w 2019 r., w którym art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wskazywał na limit w tej kwocie, natomiast został od podwyższony do kwoty 2 000 000 EUR dopiero w wyniku nowelizacji obowiązującej od 1 stycznia 2021 r.

Powyższa zmiana stanowiska znajduje również potwierdzenie w pismach Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 7 września 2024 r., znak DOP4.8221.88.2023.GEFH, z dnia 9 lipca 2024 r., znak DOP4.8221.75.2023.GNHD, z dnia 3 września 2024 r., znak DOP4.8221.71.2023.CPXJ.

Podsumowując powyższe wskazać należy, że w już miesiącu/kwartale, w którym Spółka przekroczy wskazany w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT limit przychodów w wysokości 2 000 000 EUR, zobowiązana będzie do obliczania zaliczek przy zastosowaniu stawki podstawowej - 19%. W praktyce, jeśli podatnik nie zidentyfikuje prawidłowo momentu przekroczenia wskazanego progu przychodów, może pojawić się po jego stronie zaległość podatkowa (w wyniku wpłaty zbyt niskiej kwoty zaliczki na podatek). Kluczowe pozostaje zatem bieżące weryfikowanie kwoty przychodów uzyskiwanych w trakcie roku przed podatnika, celem stosowania do zaliczek na podatek właściwej stawki podatku.