Usługi zagranicznego agenta a WHT

Usługi pośrednictwa handlowego nie są wymienione wprost w przepisach jako podlegające podatkowi u źródła. Niemniej, od lat budzi wątpliwości to, czy nie można uznać ich za świadczenia podobne chociażby to usług reklamowych, czy usług doradczych. Zdaje się jednak, że organy podatkowe nie próbują na siłę doszukiwać się tego podobieństwa, czego potwierdzeniem jest omówiona poniżej jedna z najnowszych interpretacji indywidualnej.

Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpiła polska spółka, która - w celu zwiększenia rynków zbytu - zamierza nawiązać współpracę z podmiotem z grupy (agentem) w zakresie usług pośrednictwa sprzedaży na terytorium Stanów Zjednoczonych.

Zakres obowiązków agenta miałby objąć:

• prowadzenie działań mających na celu dokładne rozpoznanie rynku oraz identyfikację potencjalnych możliwości sprzedaży produktów na terytorium Stanów Zjednoczonych (czynności o charakterze analityczno-badawczym),
• aktywne poszukiwanie i nawiązywanie kontaktów z potencjalnymi klientami, którzy mogą być zainteresowani ofertą wnioskodawcy,
• budowanie i utrzymywanie relacji z klientami poprzez bezpośredni kontakt oraz prezentację oferty polskiej spółki, przy jednoczesnym wyłączeniu formalnych działań reklamowych,
• prowadzenie negocjacji handlowych z nabywcami w celu wypracowania korzystnych warunków współpracy pomiędzy nabywcami a wnioskodawcą,
• przeprowadzanie weryfikacji zdolności finansowej potencjalnych klientów, w celu ograniczenia ryzyka ich niewypłacalności oraz zapewnienia terminowości płatności.

Co natomiast zostało podkreślone przez wnioskodawcę – usługa pośrednictwa nie obejmie:

• prowadzenia działań marketingowych lub promocyjnych (rola agenta ma ograniczać się wyłącznie do prezentowania potencjalnym nabywcom ofert cenowych dotyczących konkretnych produktów),
• przekazywania agentowi jakichkolwiek praw własności intelektualnej związanych z produktami lub innymi dobrami niematerialnymi polskiej spółki,
• przejęcia przez agenta odpowiedzialności za jakość, stan techniczny lub inne cechy produktów oferowanych przez wnioskodawcę,
• uprawnienia agenta do zaciągania zobowiązań w imieniu wnioskodawcy, jak również składania w jego imieniu jakichkolwiek oświadczeń, zapewnień lub gwarancji,
• usług doradczych, rozumianych jako udzielanie specjalistycznych zaleceń i porad, w tym: w obszarze technicznym, prawnym oraz biznesowym (działania agenta mają mieć wyłącznie charakter operacyjny i handlowy i skupiać się na realizacji celów sprzedażowych oraz wsparciu procesu dystrybucji produktów wnioskodawcy),
• upoważnienia do zawierania i podpisywania umów przez agenta w imieniu polskiej spółki.

Z tytułu powyższych usług ustalono wynagrodzenie agenta o charakterze prowizyjnym, które ma być uzależnione od efektywności jego działań (jako procent wartości sprzedanych – w wyniku podjętych przez niego działań – produktów).

Co istotne, we wniosku zostało podkreślone, że usługi polegające na badaniu rynku będą rozliczane niezależnie, tj. nie będą stanowiły elementu opłaty prowizyjnej.

W tak przedstawionym stanie faktycznym organ podatkowy przyznał rację wnioskodawcy, że same usługi pośrednictwa nie podlegają pod dyspozycję przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, w związku z czym na polskiej spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika w zakresie podatku u źródła.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie doszukał się bowiem w zakresie opisanych usług świadczeń o charakterze podobnym do usług reklamowych, czy doradczych: „(…) usługi pośrednictwa nabywane od Agenta nie będą obejmować prowadzenia działań marketingowych lub promocyjnych, czy usług doradczych, rozumianych jako udzielanie specjalistycznych zaleceń i porad”.

Warto mieć na uwadze (co może być wskazówką przy kwalifikacji także innego niż objęte omawianym wnioskiem usługach), że organ zaznaczył, iż: „(…) o tym, czy dane świadczenie ma charakter usług doradczych, usług pośrednictwa, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli czy przetwarzania danych nie decyduje sposób, w jaki strony nazwały to świadczenie w umowie, lecz jego rzeczywisty charakter. Innymi słowy, nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter, gdyż ocena prawnego charakteru danego świadczenia powinna nastąpić na podstawie obiektywnej analizy całokształtu okoliczności faktycznych”.

Źródło: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 lipca 2025 r., nr
0111-KDIB1-2.4010.250.2025.2.BD