Wygrana LTCA w obszarze podatku od nieruchomości

Z przyjemnością informujemy o sukcesie LTCA w obszarze podatku od nieruchomości. Mowa w tym przypadku o wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 13 lutego 2024 r., sygn. I SA/Rz 644/23.

• Stan faktyczny

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży meblarskiej. Zgodnie z danymi wskazanymi w KRS, przeważający przedmiot jej działalności to produkcja pozostałych mebli (PKD 31.09.Z). Na terenie miasta, w którym Spółka posiada zakład produkcyjny, Rada Miejska podjęła uchwałę wprowadzającą stawkę kwalifikowaną podatku od nieruchomości. Jest ona dedykowana gruntom i budynkom związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie m.in. produkcji pozostałych mebli (PKD 31.09.Z).

Spółka pierwotnie opodatkowała wszystkie posiadane przez siebie grunty i budynki stawką kwalifikowaną, a następnie wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty za 2023 r. Organ podatkowy odmówił jej stwierdzenia, co zostało podtrzymane przez SKO.

Argumenty organów obu instancji sprowadzały się do tego, że w sprawie należy zastosować kryterium posiadania z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Konsekwencją tego podejścia ma być brak obowiązku badania związku przedmiotów opodatkowania gruntów i budynków z działalnością gospodarczą o oznaczonym kodzie PKD. Niezależnie od tego czy jest pośredni, czy bezpośredni – podatnik ma zastosować stawkę kwalifikowaną. W rezultacie mają być nią objęte nie tylko budynki produkcyjne, ale również choćby magazynowe.

• Stanowisko LTCA

Reprezentując Spółkę w sporze z organem podatkowym, nie podzielaliśmy powyższej argumentacji. W szczególności, w naszej ocenie, przy stawkach kwalifikowanych kryterium posiadania nie jest decydujące. Jest ono niezbędne do tego, aby była możliwość zastosowania podstawowej stawki związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej (tj. z ustawy), ale nie może stanowić kryterium do zastosowania podwyższonej (tj. z uchwały).

Dodatkowo, skoro uchwała odwołuje się do kodu PKD, to zasadnym jest również odwołanie się do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Ono natomiast zawęża działalność gospodarczą do określonych procesów, które zmierzają bezpośrednio do wytworzenia produktu. Wykładnia literalna prowadzi zatem do wniosku, że wyłącznie te grunty i budynki, które są związane z procesem produkcyjnym, mogą podlegać opodatkowaniu stawką kwalifikowaną.

• Stanowisko WSA w Rzeszowie

Sąd podzielił naszą argumentację. Z uzasadnienia prawnego wynika, że:

• ,,Wskazać należy, że przepis w art. 1a ust. I pkt 3 u.p.o.l. jest wyłącznie właściwy dla ustalenia czy oznaczone przedmioty opodatkowania podlegają opodatkowaniu stawką podstawową dedykowaną działalności gospodarczej, nie zaś wystarczającym do określenia stawki kwalifikowanej.”
• ,,(…) jedynie w stosunku do przedmiotów opodatkowania (gruntów i budynków) na których prowadzona jest wyżej opisana działalność, mogą mieć zastosowanie stawki podwyższone wynikające z Uchwały. Opisano w niej przedmiot opodatkowania, w którym odbywać się ma określona działalność i powołany został konkretny symbol PKD odnoszący się do tej działalności.”

• Komentarz LTCA

Interpretacja uchwały przez organy obu instancji jest przykładem stosowania wykładni rozszerzającej. Mamy nadzieję, że w kolejnych latach i w podobnych sprawach organy podatkowe nie będą kierowały się wyłącznie własnym interesem ekonomicznym, co skutkuje zwiększeniem kwoty podatku po stronie podatnika. W naszej sprawie był on przecież i tak wystarczająco obciążony wprowadzeniem stawki kwalifikowanej, którą musiał zastosować względem odpowiednich przedmiotów opodatkowania.

#podatek od nieruchomości #sukces #wygrana #budynki #stawka