Wynagrodzenie autorskie a wynagrodzenie minimalne
Koszty autorskie wynoszą 50% przychodów, a to oznacza 50% podatku. Aby skorzystać z tej preferencji należy jednak spełnić kilka warunków – jednym z nich jest konieczność zachowania kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Wsokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, przy czym do obliczenia wysokości wynagrodzenia pracownika przyjmuje się przysługujące pracownikowi składniki wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy, zaliczone według zasad statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń określonych przez Główny Urząd Statystyczny do wynagrodzeń osobowych (zob. art. 6 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu).
Niestety nie ma żadnej oficjalne klasyfikacji składników wynagrodzeniowych. Mamy jedynie słownik pojęć dostępny na stronie GUS, co stanowi wątpliwą podstawę prawną.
W słowniku tym mamy wynagrodzenia ogółem, przez które rozumie się wypłaty pieniężne wypłacane pracownikom lub innym osobom fizycznym, stanowiące wydatki ponoszone przez pracodawców na opłacenie wykonywanej pracy, niezależnie od źródeł ich finansowania oraz bez względu na podstawę stosunku pracy bądź innego stosunku prawnego lub czynności prawnej, na podstawie których jest świadczona praca lub pełniona służba.
Według GUS wynagrodzenia dzielą się na:
1) wynagrodzenia osobowe,
2) wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia lub umowy o dzieło (z wyjątkiem honorariów),
3) honoraria (wynagrodzenia z tytułu korzystania lub rozporządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi),
4) wynagrodzenia agencyjno-prowizyjne,
5) dodatkowe wynagrodzenia roczne dla pracowników jednostek sfery budżetowej,
6) wypłaty z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej.
Przez wynagrodzenia osobowe należy przy tym rozumieć wynagrodzenia i inne świadczenia z tytułu pracy, wypłacane lub wydawane w naturze (odpowiednio przeliczone) pracownikom – np. wynagrodzenia należne pracownikom z tytułu stosunku pracy.
Honoraria to zaś wynagrodzenia z tytułu korzystania lub rozporządzania prawami autorskimi lub pokrewnymi.
Jak widać GUS uznaje honoraria za odrębne składniki wynagrodzeniowe – nie stanowią one wynagrodzeń osobowych, a tym samym nie wchodzą one do minimalnego wynagrodzenia za pracę. Tym samym pracownik powinien otrzymywać co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę (4666 zł w 2025 r.), a dopiero nadwyżka może być honorarium (wynagrodzeniem autorskim) i tylko do tej nadwyżki można stosować koszty 50%. Inne zasady obowiązują jedynie w instytutach naukowych i na wyższych uczelniach – przepisy dotyczące tych instytucji uznają bowiem, że całość pracy pracowników merytorycznych ma twórczy charakter.
W efekcie, jeżeli masz twórczych pracowników i nie jesteś ani uczelnią, ani instytutem badawczym – zadbaj o to, że Twoi pracownicy zarabiali co najmniej kwotę minimalnego wynagrodzenia (koszty 250 zł lub 300 zł). Nadwyżka może zaś stanowić honorarium (wynagrodzenie autorskie), co daje prawo do zastosowania kosztów 50%.
