Wynagrodzenie za zgłoszenie wzorów przemysłowych a WHT

Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpiła polska spółka, która wypłaciła szwajcarskiemu kontrahentowi wynagrodzenie z tytułu zgłoszenia wzorów przemysłowych na terytorium Stanów Zjednoczonych. Spółka chciała potwierdzić, że – przy posiadanym certyfikacie rezydencji zagranicznego podmiotu – będzie uprawniona do niepobierania podatku u źródła.

Spółka wskazała, że od szwajcarskiej kancelarii zakupuje usługi w zakresie własności przemysłowej, w skład których wchodzą opłaty za zgłoszenie amerykańskiego wzoru przemysłowego, jak również koszty urzędowe (kancelaria refakturowała na spółkę koszty urzędowe za zgłoszenie). Wnioskodawca wskazał, że pozyskał od kontrahenta zaświadczenie o rezydencji podatkowej, a sam kontrahent nie prowadzi na terytorium Rzeczpospolitej działalności poprzez położony tu zakład.

Na gruncie tak przedstawionego stanu faktycznego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał rację wnioskodawcy, że – z uwagi na otrzymany certyfikat rezydencji – polska spółka nie będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła (WHT).

Bowiem, choć usługi prawne są wprost wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT (analogicznie: w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT), to przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO). Natomiast na gruncie UPO (w niniejszej sprawie UPO Polska-Szwajcaria) usługi prawne są traktowane jako zyski przedsiębiorstw, wobec czego podlegają opodatkowaniu tylko w kraju rezydencji podmiotu otrzymującego należność.

Co istotne, organ podatkowy w wydanej interpretacji nie wskazał (tak jak to zwykle było jeszcze przed wydaniem objaśnień Ministra Finansów z dnia 3 lipca 2025 r.), że – poza certyfikatem rezydencji – konieczne jest potwierdzenie statusu kontrahenta jako rzeczywistego odbiorcy (beneficial owner). W tym przypadku Dyrektor KIS podsumował swoje stanowisko, wskazując jedynie, że:

„Spółka posiadając certyfikat rezydencji podmiotu szwajcarskiego nie była zobowiązana do poboru podatku u źródła od dokonanych płatności.”

Jest to zatem przykład kolejnej interpretacji, która wydawana jest zgodnie w treścią objaśnień Ministra Finansów, a – dla przypomnienia – najnowsze objaśnienia wskazują, że w przypadku usług niematerialnych (a więc m.in. prawnych) płatnik (polski podmiot) nie ma obowiązku weryfikować statusu kontrahenta jako beneficial owner (o tym pisałam już wcześniej – artykuł pod tym linkiem).

Źródło: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 grudnia 2025 r., nr 0111-KDWB.4010.158.2025.2.APA