Zakład zagranicznego podatnika w Polsce a JPK-CIT
- Wysłane przez Aleksander Łożykowski
- Kategorie JPK CIT
- Data 25 lipiec
We wcześniejszych wpisach przedstawialiśmy kontrowersyjne stanowisko fiskusa, co do konieczności włączenia w JPK-CIT także zagranicznych oddziałów podatników.
Zob. Oddziały zagraniczne a JPK-CIT / JPK-PIT
Czy w takim razie, patrząc w drugą stronę polski oddział zagranicznego przedsiębiorcy nie będzie obowiązany do przesyłania JPK w podatku dochodowym? Nic bardziej mylnego. Dyrektor KIS twierdzi, że polski oddział zagranicznego podatnika, jeśli stanowi zakład w Polsce w zakresie CIT, jako obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych w Polsce, musi przesyłać tak jak każda inna jednostka, księgi rachunkowe bez wezwania do naczelnika urzędu skarbowego wraz z załącznikami (zob. np. interpretację z 3 lipca 2025 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.245.2025.1.DD).
Z taką wykładnią należy się zgodzić – jeśli zagraniczny przedsiębiorca posiada w Polsce samobilansujący się oddział i w tym zakresie podlega pod polską ustawę o rachunkowości, a także obowiązany jest do rozliczenia podatku dochodowego w Polsce, to nie ulega wątpliwości, że podlega pod obowiązki związane z JPK-CIT.
Co więcej, dyrektor KIS zajął także korzystne stanowisko, zgodnie z którym patrząc na 50 mln euro przychodów, przekroczenie którego to progu powoduje, że obowiązek przesyłania JPK-CIT aktywuje się już za rok 2025, należy brać pod uwagę wyłączenie przychody polskiego oddziału zagranicznej spółki, a nie całej spółki (zob. interpretację z 26 listopada 2024 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.454.2024.2.AP). W praktyce więc większość zagranicznych przedsiębiorców działających w Polsce poprzez oddział, będzie zobowiązanych do przesyłania plików JPK-CIT dopiero za 2026 r.
Aleksander Łożykowski
Aleksander jest doradcą podatkowym w kancelarii LTCA, radcą prawnym, pracownikiem naukowo-dydaktycznym Szkoły Głównej Handlowej. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, finanse i rachunkowość na SGH, ukończył studia doktoranckie na SGH, aplikację radcowską w OIRP w Warszawie oraz studia podyplomowe z wyceny nieruchomości na Politechnice Świętokrzyskiej. W latach 2019 – 2022 pełnił funkcję dyrektora departamentu podatków dochodowych w Ministerstwie Finansów. Odpowiadał za szereg reform w podatku dochodowym, w tym wprowadzenie estońskiego CIT, ulgi na prototyp, ulgi na innowacyjnych pracowników, ulgi na ekspansję, ulgi na pierwszą ofertę publiczną, ulgi na CSR, czy ulgi na zabytki. Aleksander był także członkiem Państwowej Komisji Egzaminacyjnej ds. Doradztwa Podatkowego oraz członkiem rady nadzorczej Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Wcześniej pracował w międzynarodowych kancelariach prawnych. Autor kilkudziesięciu publikacji naukowych, dotyczących w szczególności opodatkowania dochodów przedsiębiorców.