Zamieszkiwanie w budynku nie przesądza o niższej stawce podatku od nieruchomości
Dane wynikające z ewidencji mają dla organu podatkowego charakter wiążący i nie mogą być samodzielnie korygowane w ramach postępowania podatkowego. Zatem, do dokonania wymiaru podatku od nieruchomości organy zobligowane były oprzeć się na informacjach i danych wynikających z ewidencji gruntów i budynków. Organ nie jest w tym przypadku uprawniony do przyjęcia innego przeznaczenia nieruchomości na potrzeby wymiaru podatku od nieruchomości - wskazał WSA w Gdańsku w wyroku z dnia z dnia 6 sierpnia 2024 sygn. I SA/Gd 343/24.
Spis treści :
Stan faktyczny
W omawianej sprawie w stosunku do zainteresowanych ustalona została wysokość podatku od nieruchomości za rok 2022 r., gdzie uznano część budynków za budynki “pozostałe”, dla których właściwa jest wyższa stawka podatku od nieruchomości.
Od decyzji tej wniesione zostało odwołanie, gdzie wskazano, że wbrew stanowisku organu pierwszej instancji, na sporną część nieruchomości składają się między innymi pomieszczenia służące celom mieszkalnym, w której zamieszkuje rodzina zainteresowanego, by doglądać działalności gospodarczej prowadzonej w tym budynku.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2023 r., sygn. I SA/Gd 113/23 WSA w Gdańsku uchylił jednak przedmiotową decyzję.
W następnej kolejności, SKO w Gdańsku ponownie rozpatrując niniejszą sprawę utrzymało w mocy decyzję Burmistrza, wskazując, że z ewidencji gruntów i budynków wynika między innymi, że na działkach znajdują się budynki sklasyfikowane jako "pozostały budynek niemieszkalny" oraz jako "budynek transportu i łączności". Natomiast część gruntów jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej, zaś druga część to grunt pozostały. Informacje te wynikają z informacji podanych w 2019 r. przez zainteresowanych.
Kolegium uznało zatem, że określone przez organ stawki zostały użyte prawidłowo, gdyż ich zastosowanie wynika z informacji ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków.
Skarga do WSA
W związku z powyższym, zainteresowani złożyli skargę do WSA, wskazując między innymi na naruszenie przepisów materianych poprzez zignorowanie przez organ drugiej instancji ich niewłaściwego zastosowania i nieprawidłowego zakwalifikowania budynków mieszkalnych jako “pozostałych”, w związku z czym podatek od nieruchomości został obliczony przy użyciu niewłaściwej stawki.
Wyrok WSA
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 6 sierpnia 2024 sygn. I SA/Gd 343/24 uznał jednak, że skarga nie jest zasadna, wskazując, że w zakresie ustalenia okoliczności niezbędnych do dokonania wymiaru podatku od nieruchomości, podatku rolnego, organy zobligowane były oprzeć się na informacjach i danych wynikających z ewidencji gruntów i budynków.
Sąd przytoczył podzielany przez niego pogląd dominujący w orzecznictwie sądów administracyjnych, mówiący, że dane wynikające z ewidencji mają dla organu podatkowego charakter wiążący i nie mogą być przezeń samodzielnie korygowane w ramach postępowania podatkowego, bez zmiany tych wpisów w ewidencji gruntów (przykładowo: uchwała 7 sędziów NSA z 27 kwietnia 2009 r., sygn. akt II FPS 1/09, wyroki NSA z 1 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 458/16, z 16 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 1711/17).
W uzasadnieniu jednocześnie przytoczono, że dopiero zmiana w ewidencji dokonana przez powołany do tego organ skutkować może odmienną kwalifikacją gruntu lub budynku, co wyraźnie wynika z art. 21 ust. 1 ustawy o prawie geodezyjnym i kartograficznym
Sąd podkreślił, że danymi bezwzględnie wiążącymi organ podatkowy, ujawnionymi w ewidencji są w odniesieniu do budynków i lokali stanowiących odrębny przedmiot własności między innymi informacje dotyczące ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ich powierzchni użytkowej (przykładowo wyrok WSA w Łodzi z dnia 26 lipca 2023 r., I SA/Łd 390/23).
Zatem, do czasu zmiany informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków, zapisy w niej obowiązujące wiążą w tym aspekcie wszystkie organy i sądy. Organ nie jest w tym przypadku uprawniony do przyjęcia innego przeznaczenia nieruchomości na potrzeby wymiaru podatku od nieruchomości.[1]
[1]
Art. 21 ust. 1 ustawy o prawie geodezyjnym i kartograficznym: “Podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.”.
