Art. 176 KSH ryzykowny dla spółek opodatkowanych estońskim CIT
Powtarzające się świadczenia niepieniężne z art. 176 KSH to temat, który nie schodzi z ust prawników.
Niepokój spowodowany jest wydawanymi interpretacjami „składkowymi” i decyzjami Prezesa NFZ dopatrującymi się w postanowieniach umów spółek elementów typowych dla umowy zlecenia rozumieniu przepisów Kodeksu Cywilnego i tym samym świadczenia usług przez wspólników na rzecz danej spółki.
Nie pomagają niekorzystne orzeczenia sądów powszechnych, wskazujące, że świadczenia z art. 176 KSH dotyczą tylko czynności świadczących bezpośrednio na rzecz spółki, a nie na rzecz jej klientów.
Czujność należy zachować także w sytuacji, gdy chcemy wprowadzić ten rodzaj świadczeń w spółce opodatkowanej estońskim CIT.
Zależnie od zakresu świadczeń opisanych w umowie spółki, ich częstotliwości, organy podatkowe mogą uznać, że wprowadzenie tych postanowień ma charakter sztuczny i realizowany wyłącznie w celu osiągnięcia korzyści podatkowej.
Dla przypomnienia, gdyby dane świadczenia były wykonywane w ramach umowy zlecenia, umowy o pracę lub zarządzania spółką, wówczas wypłata wynagrodzenia mogłaby podlegać opodatkowaniu jako dochód z ukrytych zysków jeśli wysokość wypłacanego wynagrodzenia przekraczałaby określone wartości (art. 28m ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT).
Zmiana kwalifikacji prawnej świadczeń, na nie wymienione w ramach art. 28m ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, może skutecznie uniemożliwić zakwalifikowanie ich do ukrytych zysków w rozumieniu art. 28m ust. 3 ustawy o CIT bez względu na wysokość świadczeń, a co w efekcie może spowodować zmniejszanie obciążeń podatkowych.
Do takich wniosków doszedł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, w wyroku z dnia 12 marca 2024 r., sygn. I SA/Gd 64/24.
Wyrok zapadł na kanwie odmowy wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której stwierdzono, że opis zdarzenia przyszłego w złożonym do organu wniosku budzi uzasadnione przypuszczenie, że może być czynnością określoną w art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej, tj. unikaniem opodatkowania.
Dyrektor KIS ocenił, iż można domniemywać, że planowane na mocy umowy spółki, zobowiązanie wspólników do wykonywania na rzecz spółki świadczeń ma charakter sztuczny w celu uzyskania korzyści podatkowych.
Jak argumentowano, wskazany we wniosku zakres i znaczna ilość świadczeń niepieniężnych (ok. 20 rodzajów), może wskazywać, że mają one ciągły lub stały charakter związany z pełnieniem określonych funkcji w spółce lub świadczeniem pracy.
Jak wskazano, wypłata wynagrodzeń z tytułu świadczeń niepieniężnych, z jednej strony obniża dochód do opodatkowania w spółce (zmniejsza zysk netto w okresie estońskim CIT, zmniejszając tym samym podstawę opodatkowania), z drugiej, pozwala na opodatkowanie dochodów wspólników na korzystniejszych zasadach, niż miałoby to miejsce w przypadku wypłaty dywidendy.
Art. 176 KSH należy stosować z ogromną rozwagą, a na pewno nie jako rozwiązanie pierwszego wyboru.
#CIT #estońskiCIT #CITestoński
