Czy po zmianie przepisów możliwa jest amortyzacja budynku mieszkalno-usługowego?

Okazuje się, że w niektórych okolicznościach jak najbardziej.

Sprawa dotyczyła Spółki prowadzącej działalność w branży hotelowej będącej właścicielem budynków mieszkalno-usługowych wielorodzinnych. Zespół budynków funkcjonuje jako hotel, znajdują się w nim apartamenty z aneksami kuchennymi, sale konferencyjne, restauracja, bar i lobby, basen, sauny sucha itp. Spółka wskazała, że udostępnia apartamenty w ramach najmu krótkoterminowego, nie oferuje możliwości stałego zamieszkania w obiekcie.

Spółka dodała, że w kartotece lokali prowadzonej przez Starostę wskazano, że apartamenty zlokalizowane w obiekcie mają funkcję mieszkalną. Apartamenty/Lokale nie są wyodrębnione jako odrębne nieruchomości. Z pozwolenia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wynika natomiast, że wspomniany zespół budynków jest zespołem budynków mieszkalno-usługowych wielorodzinnych.

Spółka zaklasyfikowała budynki do KŚT 109 pozostałe budynki niemieszkalne. Rodzaj ten obejmuje bowiem hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania, z wyłączeniem hoteli robotniczych sklasyfikowanych w rodzaju 110

W ocenie Spółki od dnia 1 stycznia 2023 r. nadal przysługuje jej możliwość amortyzacji wspomnianych budynków.

Spółka podkreśliła, że lokale nie są wyodrębnione jako odrębne nieruchomości. Ponadto Spółka wskazała, że najem krótkoterminowy nie wiąże się z realizacją celów bądź potrzeb mieszkaniowych, a zatem wskazane lokale należące do Spółki nie stanowią lokali mieszkalnych a tym samym w budynkach będących przedmiotem wniosku powierzchnia wykorzystywana na cele mieszkalne nie stanowi co najmniej połowy całkowitej powierzchni użytkowej w poszczególnych budynkach, a zatem budynki te nie stanowią budynków mieszkalnych.

Spółka dodała, że rozporządzenie KŚT wypowiada się o budynkach niemieszkalnych jako obiektach budowlanych wykorzystywanych głównie dla potrzeb niemieszkalnych – a w taki sposób wykorzystywane są budynki należące do Spółki będące przedmiotem wniosku, zatem budynki te należy klasyfikować na potrzeby amortyzacji jako budynki niemieszkalne.

Ponadto Spółka wskazała, że w świetle rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, przedmiotowe budynki powinny zostać sklasyfikowane jako budynki zamieszkania zbiorowego, tj. odrębnej kategorii od budynków mieszkalnych.

Dodatkowo Spółka odniosła się do uzasadnienia zmiany ustawy wprowadzającego zakaz amortyzacji nieruchomości mieszkalnych wskazując, że celem ustawodawcy nie było wprowadzenie ograniczenia amortyzacji w zakresie budynków i lokali wykorzystywanych do najmu krótkoterminowego w działalności hotelowej.

W interpretacji z dnia 0111-KDIB2-1.4010.181.2023.1.AS z dnia 22 czerwca 2023 r. Dyrektor KIS uznał stanowisko Spółki za prawidłowe.

Organ uznał, że skoro obiekt:

• udostępniany jest w ramach najmu krótkoterminowego nie zaś na potrzeby stałego zamieszkania,
• został zaklasyfikowany przez Wnioskodawcę do KŚT 109 jako „pozostałe budynki niemieszkalne – hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania, z wyłączeniem hoteli robotniczych (co zostało przyjęte przez organ jako element stanu faktycznego),

to Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ŚT.

Interpretacja indywidulana Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 czerwca 2023 r. 0111-KDIB2-1.4010.181.2023.1.AS.