Obowiązek wystawienia faktury na żądanie – podstawa prawna

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, podatnik nie ma obowiązku wystawienia faktury, jeżeli nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (tj. konsument), chyba że osoba ta zażąda wystawienia faktury.

Zgodnie z przepisami jeżeli konsument poprosi o wystawienie faktury, przedsiębiorca ma obowiązek wystawić ją:

• do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu dostawy towaru lub wykonania usługi – jeżeli żądanie zgłoszono do końca miesiąca, w którym miała miejsce sprzedaż,
• w ciągu 15 dni od dnia zgłoszenia żądania – jeżeli żądanie nastąpiło po upływie miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Stosownie jednak do art. 106b ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy obowiązek wystawienia faktury nie dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 oraz czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4 ustawy o VAT.

Wynika z tego, że ustawodawca w zakresie świadczenie przykładowo usług telekomunikacyjnych, usług najmu czy dzierżawy (wskazanych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT) na rzecz podmiotu innego niż podatnik pozostawił sprzedawcy wolną wolę co do wystawienia faktury (nawet pomimo żądania wystawienia faktury ze strony kontrahenta).

Bony jednego przeznaczenia a wyłączenie z obowiązku wystawiania faktur

Powyższe dotyczy również bonów jednego przeznaczenia (SPV) dotyczących przykładowo usług telekomunikacyjnych. Pomimo tego, że przy bonach jednego przeznaczenia dojdzie do powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19a ust. 1a ustawy o VAT, a więc z chwilą transferu bonu jednego przeznaczenia, a nie na zasadzie przewidzianej w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, w opinii organów podatkowych wyłączenie, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT - ze względu na brak szczególnej regulacji odnoszącej się do bonów SPV - znajdzie zastosowanie również w takim przypadku (na powyższe wskazuje przykładowo interpretacja z dnia 24.09.2024 nr  0114-KDIP1-3.4012.425.2024.2.RR).