Stosowanie stawki 0% VAT, a tożsamość odbiorcy towarów – wyrok TSUE z dnia 29 lutego 2024 r. w sprawie C-676/22
Podatnikowi należy odmówić zwolnienia z VAT, jeżeli dostawca dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie wykazując przy tym, że towary zostały dostarczone odbiorcy mającemu status podatnika, gdy w świetle okoliczności faktycznych i dowodów przedstawionych przez dostawcę brak jest danych niezbędnych do zweryfikowania, czy odbiorca miał taki status – tak wskazał TSUE w wyroku z dnia 29 lutego 2024 r. w sprawie C-676/22.
W omawianej sprawie, czeska spółka B2 Energy w 2015 r. dokonała dostawy towarów do Polski, rozpoznając wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej: WDT), stosując stawkę VAT 0%. Przeprowadzona kontrola podatkowa uznała jednak, że B2 Energy nie wykazało na podstawie przedłożonych dokumentów, że spełnia przesłanki skorzystania ze stawki 0% VAT przy WDT. Organy podatkowe uznały, że B2 Energy nie wykazało, że przeniosło prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na osoby wskazane w dokumentach podatkowych jako odbiorcy ani nawet że towary te zostały dostarczone osobie zarejestrowanej dla celów podatkowych w innym państwie członkowskim.
Wobec tego, organ podatkowy uznał, że B2 Energy nie spełnia przesłanek koniecznych do skorzystania ze stawki 0% z tytułu WDT, a tym samym kwota VAT określona w decyzjach określających wysokość zobowiązania podatkowego powinna zostać podwyższona.
B2 Energy w toku dalszego postępowania wniosło skargę kasacyjną do sądu odsyłającego, podnosząc, że przedstawiło dowód na to, że przesłanki do skorzystania ze stawki 0% VAT z tytułu WDT zostały przez Spółkę spełnione. Przedstawione dowody poświadczające rzeczywisty odbiór danych towarów przez spółki inne niż podmioty zadeklarowane w odpowiednich dokumentach podatkowych pozwalają bowiem ustalić tożsamość odbiorców, na których rzecz zostało przeniesione prawo do rozporządzania tymi towarami.
Sąd odsyłający postanowił wystąpić do TSUE z pytaniem prejudycjalnym – czy przepisy Dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że możliwości skorzystania ze stawki 0% VAT przy WDT należy odmówić:
- bez konieczności udowodnienia przez organ podatkowy, iż dostawca towarów brał udział w oszustwie w zakresie VAT,
- w sytuacji, gdy dostawca nie udowodnił, że towary zostały dostarczone do konkretnego odbiorcy w innym państwie członkowskim, mającego status podatnika wskazanego na dokumentach podatkowych,
- mimo że w świetle okoliczności faktycznych i informacji przekazanych przez podatnika dostępne są informacje niezbędne do zweryfikowania, że rzeczywisty odbiorca w innym państwie członkowskim miał taki status?
TSUE przytoczyło dwie przesłanki, w których podatnikowi należy odmówić prawa do zwolnienia z VAT tytułem WDT, mianowicie:
- gdy podatnik umyślnie brał udział w oszustwie podatkowym i naraził na niebezpieczeństwo funkcjonowanie wspólnego systemu VAT oraz
- gdy naruszenie wymogów formalnych skutkuje uniemożliwieniem przedstawienia przekonywującego dowodu spełnienia wymogów materialnych.
Jednocześnie Trybunał wskazał, że nie można wymagać od podatnika, żeby w celu skorzystania z prawa do zwolnienia z tytułu WDT udowodniał, że odbiorca ma status podatnika VAT, jeżeli z okoliczności faktycznych wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że odbiorca taki status posiada.
Finalnie TSUE uznało, że podatnikowi należy odmówić możliwości skorzystania ze stawki 0% VAT, jeżeli dostawca dokonał WDT nie wykazując przy tym, że towary zostały dostarczone odbiorcy mającemu status podatnika, ale jedynie wtedy gdy w świetle okoliczności faktycznych i dowodów przedstawionych przez dostawcę brak jest danych niezbędnych do zweryfikowania, czy odbiorca miał taki status.
*Powyższy wyrok TSUE dotyczy stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2019 r.
#vat #tsue #wyrok #wdt
