Ulga na ekspansję
Art. 18eb ustawy CIT pozwala na odliczenie od dochodu niektórych kosztów poniesionych przez podatnika. Chodzi konkretnie o koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów pochodzących ze sprzedaży produktów przez niego wytworzonych. Odliczenie to nie może być jednakże wyższe niż 1.000.000 zł rocznie. Katalog tych kosztów jest zamknięty, a dotyczy m.in. wydatków poniesionych na działania promocyjno-informacyjne, uczestnictwa w targach czy też przygotowania niezbędnej dokumentacji. Celem ustawodawcy związanym z wdrożeniem ulgi jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju i rozszerzenia swojej działalności produkcyjnej.
Jedna ze spółek, chcąc skorzystać ze wspomnianej ulgi powzięła wątpliwość, czy za wytworzenie produktów powinien być odpowiedzialny podmiot korzystający z ulgi, czy też wytworzenie tychże produktów może nastąpić przez podwykonawcę. Spółka stała na stanowisku, iż zlecenie wykonania produktów nie pozbawia jej przymiotu wytwórcy, ponieważ podwykonawca działa jedynie w sposób odtwórczy i nie wprowadza produktów na rynek. W związku z tym złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej potwierdzającej swoje stanowisko. Dyrektor KIS nie podzielił zdania spółki – w jego ocenie ulgą objęte są jedynie produkty wytworzone przez samego podatnika, a nie jego podwykonawcę.
Sprawę rozstrzygnął wyrok WSA w Lublinie z 22 marca 2023 r. (sygn. akt I SA/Lu 33/23), przychylając się do stanowiska Dyrektora KIS. Sąd stwierdził, iż korzystanie z usług podwykonawcy wyłącza możliwość skorzystania z ulgi na ekspansję. Podkreślono, iż działalność spółki powinna być oparta na wytwarzaniu produktów w sposób bezpośredni i samodzielny. W przeciwnym wypadku podatnik nie wykonuje działalności produkcyjnej, a działalność handlową lub dystrybucyjną, polegającą na dalszej odsprzedaży produktów wytworzonych przez podwykonawcę. Zdaniem sądu przepisy zostały skonstruowane jasno – korzystanie z ulgi a ekspansję możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania działalności produkcyjnej przez podatnika.
