Brak podatku u źródła z tytułu usług wynajmu pracowników
W interpretacji z dnia 1 sierpnia 2023 roku, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.278.2023.2.DP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził brak obowiązku poboru podatku u źródła z tytułu usług wynajmu pracowników, jeśli spółka działająca w charakterze płatnika będzie dysponowała certyfikatem rezydencji zagranicznego kontrahenta oraz dochowa należytej staranności.
Czego dotyczyła sprawa?
Sprawa będąca przedmiotem interpretacji indywiduanej dotyczyła spółki będącej polskim rezydentem podatkowym, której udziałowcem jest spółka - matka z siedzibą w Danii. Spółka polska planuje wystawiać spółce – matce faktury z tytułu usług najmu wykwalifikowanych pracowników. Co istotne – polska spółka dysponuje certyfikatem rezydencji zagranicznego kontrahenta. Wątpliwość spółki dotyczyła obowiązku poboru przez nią podatku u źródła z tytułu usług wynajmu pracowników.
Co powiedział DKIS ?
DKIS przyznał rację podatnikowi, iż spółka polska działająca w charakterze płatnika nie ma obowiązku poboru podatku u źródła, jeżeli posiada ona certyfikat rezydencji dokumentujący rezydencję podatkową duńskiego kontrahenta oraz zgromadzi niezbędne dokumenty w ramach procedury należytej staranności.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, podatek u źródła z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.
DKIS podkreślił, iż katalog usług wskazany powyżej ma charakter otwarty, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W jego ramach, za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać jedynie świadczenia równorzędne do tych wymienionych w ustawie o CIT. Istotnym jest także to, że przy ocenie wystąpienia świadczenia o podobnym charakterze należy uwzględnić zarówno treść umowy zawartej z zagranicznym kontrahentem, jak i charakter i rodzaj faktycznie wykonywanych świadczeń / usług.
W analizowanej sprawie, zdaniem DKIS, świadczenia (usługi) nabywane przez spółkę, które polegają na najmie pracowników (personelu) od spółki – matki, są świadczeniami o podobnym charakterze do usługi, która została wprost wskazana w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, tj. usługi rekrutacji i pozyskiwania personelu.
Co do zasady więc, powstanie obowiązek polegający na poborze podatku u źródła z tytułu takich świadczeń w wysokości 20%; zastosowanie stawki podatku obniżonej wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, niepobranie podatku lub zwolnienie mogą mieć miejsce jedynie, gdy płatnik będzie dysponował certyfikatem rezydencji zagranicznego kontrahenta oraz zgromadzi odpowiednie dokumenty w ramach procedury należytej staranności.
W związku z faktem posiadania przez polską spółkę certyfikatu rezydencji duńskiego kontrahenta, zastosowanie znajdą tu postanowienia Konwencji zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Zgodnie z art. 7 UPO Polska – Dania, co do zasady, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Jednak jak zostało już wyżej wskazane, w związku z faktem posiadania przez polską spółkę certyfikatu rezydencji zagranicznego kontrahenta, będzie ona mogła ona odstąpić od poboru podatku u źródła.
Dlaczego wydana interpretacja jest istotna?
W analizowanej sprawie istotne jest też to, że do świadczeń o podobnym charakterze do usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, jakimi są usługi wynajmu pracowników, tj. usługi o charakterze niematerialnym, nie znajdzie zastosowania mechanizm Pay & Refund, wprowadzony w dniu 1 stycznia 2022 roku.
Mechanizm ten ma bowiem co do zasady zastosowanie do wypłat o charakterze licencyjnym, odsetkowy i do wypłaty dywidendy. Nie są nim objęte natomiast usługi o charakterze niematerialnym. Co istotne – ma on zastosowanie do wypłat przekraczających limit 2 mln zł.
W sytuacji, gdy znajduje on zastosowanie, płatnik zobowiązany jest do poboru podatku u źródła według stawki podstawowej wynikającej z ustawy o CIT, tj. 19% lub 20%, niezależnie od istniejącej pomiędzy państwami właściwej umowy w zakresie unikania podwójnego opodatkowania. Dopiero po jego pobraniu, może ubiegać się o zwrot podatku u źródła.
Zastosowanie preferencji, tj. niepobranie podatku lub pobranie go wg stawki wynikającej z właściwej UPO, jest możliwy tylko w sytuacji dysponowania opinią o stosowaniu preferencji lub posiadaniem odpowiednich oświadczeń zarządu w zakresie wypłacanych należności.
