Należyta staranność w WHT - organy podatkowe wycofują się ze swojego stanowiska
- Wysłane przez Diana Guzek
- Kategorie CIT
- Data 26 maj
Do niedawna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w wydawanych interpretacjach indywidualnych, upierał się przy stanowisku, że na potrzeby należytej staranności na gruncie podatku u źródła należy obowiązkowo weryfikować, czy istnieją okoliczności uniemożliwiające spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6 ustawy o CIT.
Dla przypomnienia, art. 28b dotyczy procedury zwrotu WHT pobranego w ramach mechanizmu pay&refund (wypłat powyżej 2 mln zł) – postępowanie to, o znacznym stopniu sformalizowania, wymaga przedłożenia szeregu dokumentów, takich jak m.in. oświadczenie rzeczywistego odbiorcy (beneficial owner), w tym o prowadzeniu rzeczywistej działalności gospodarczej.
Organy twierdziły, że dochowywanie należytej staranności na powyższych zasadach należy opierać każdorazowo przy zagranicznych wypłatach, bez względu na kwotę należności oraz czy zagraniczny kontrahent jest powiązany z polskim płatnikiem w rozumieniu przepisów o cenach transferowych.
Sądy administracyjne zajmują odmienne stanowisko w przedstawionej kwestii. Przykładem mogą być wyroki WSA w Łodzi z dnia 28 maja 2024 r. o sygn. I SA/Łd 173/24 oraz I SA/Łd 174/24.
W uzasadnieniu obu powyższych wyroków Sąd wskazał, że kluczowym dla omawianych spraw są art. 26 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 29 ust. 2 i art. 41 ust. 4aa ustawy o PIT. Wymienione artykuły wskazują na konieczność udokumentowania siedziby podatnika certyfikatem rezydencji oraz dochowania należytej staranności przy weryfikacji warunków niepobrania podatku.
Sąd wskazał, że podmiot wypłacający należności za granicę:
„W szczególności jest zobowiązany dokonać weryfikacji statusu kontrahenta jako podatnika prowadzącego określoną rzeczywistą działalność gospodarczą oraz formalnego zbadania certyfikatu rezydencji pod kątem porównania danych w nim zawartych i danych kontrahenta gospodarczego”,
niemniej:
„(…) od podatnika przy weryfikacji kontrahenta wymaga się dokonania czynności możliwych do dokonania w normalnym toku czynności i uzależnionych od okoliczności transakcji”.
Konstatując, zdaniem Sądu: „(…) dochowanie należytej staranności przez płatnika w rozumieniu art. 26 ust. 1 należy również rozumieć jako działanie zmierzające do jak najlepszego wykonania obowiązków płatnika poprzez uzyskanie, na miarę możliwości organizacyjnych i prawnych płatnika, dostępnych dla płatnika informacji pozwalających na pobranie (zaniechanie pobrania podatku) na zasadach określonych w umowie o unikaniu opodatkowania. Nie oznacza to jednak obowiązku w każdym przypadku przeprowadzenia weryfikacji podatnika w zakresie określonym w art. 28 ust. 4 pkt 4- 6 ustawy”.
W związku z powyższym, w przypadku wypłaty należności, których wysokość nie spełnia przesłanek do zastosowania art. 26 ust. 2e (tj. mechanizmu pay&refund), nie ma podstaw do nakładania na płatnika (polski podmiot wypłacający należności) obowiązku dochowania należytej staranności, rozumianego jako spełnienia przez płatnika warunków, o których mowa w art. 26 ust. 2e w związku z art. 26 ust. 7a oraz art. 28b ust. 4 punkt 4-6 ustawy o CIT oraz w przypadku wypłat do podatników PIT - o których mowa w art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 15 i art. 44f ust. 4 ustawy PIT, a więc każdorazowego gromadzenia dodatkowej dokumentacji (poza certyfikatem rezydencji), takiej jak chociażby oświadczenia beneficial owner.
Organ podatkowy złożył skargi kasacyjne od ww. wyroków WSA w Łodzi, wobec czego spodziewaliśmy się, że ostateczne rozstrzygnięcie zapadnie podczas rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Ku zaskoczeniu, Dyrektor KIS zdecydował się wycofać złożone skargi kasacyjne, wobec czego wyroki WSA stały się prawomocne.
Czy na ten moment możemy mówić już o zmianie podejścia organów podatkowych do kwestii dochowywania należytej staranności na gruncie WHT? Aktualnie ciężko o jednoznaczne stwierdzenie, niemniej na pewno jest to sygnał, że organy zaczęły wycofywać się z rygorystycznego podejścia.
Jeżeli chcesz uzyskać korzystne rozstrzygnięcie w zakresie należytej staranności dla Twojej firmy – zachęcam do kontaktu.
Diana Guzek
Ukończyła prawo na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Pierwsze doświadczenie zawodowe zdobywała jako konsultant podatkowy w polskiej kancelarii doradztwa podatkowego, w której zajmowała się przede wszystkich zagadnieniami z zakresu PIT, CIT i VAT, sporządzając opinie podatkowe, wnioski o interpretacje, skargi oraz skargi kasacyjne. Następnie swoją karierę rozwijała w międzynarodowej kancelarii doradztwa podatkowego wchodzącej w skład tzw. „wielkiej czwórki”, w której realizowała projekty głównie z zakresu kontroli celno-skarbowych oraz postępowań sądowo-administracyjnych. Posiada również doświadczenie związane z raportowaniem schematów podatkowych (MDR) oraz składaniem wniosków nadpłatowych w zakresie podatku u źródła (WHT). W ramach Kancelarii LTCA uczestniczy w projektach obejmujących bieżące doradztwo podatkowe.