Transakcje Łańcuchowe w VAT

Jeżeli jeden podatnik (A) sprzedaje towar drugiemu (B), a ten drugi trzeciemu (C), przy czym towar jest przewożony bezpośrednio od podatnika A do podatnika C to mamy do czynienia z najprostszą transakcją łańcuchową. Oczywiście, ogniw w łańcuchu może być znacznie więcej. Mój rekord, jeszcze z czasów, gdy pracowałem „po drugiej stronie” wynosił 16 delikwentów 😊 

Jeżeli podczas transportu, towar przekracza granicę państwa, musimy ustalić w jaki sposób, każdy z uczestników łańcucha ma opodatkować swoją dostawę towarów na rzecz następnego podatnika. Generalna zasada, jaka znajduje w tej sytuacji zastosowanie brzmi, że wysyłkę lub transport musimy przyporządkować wyłącznie jednej dostawie (tak zwanej „dostawie ruchomej”). Wszystkie dostawy poprzedzające „dostawę ruchomą” opodatkowane są w kraju rozpoczęcia wysyłki. Natomiast dostawy następujące po „dostawie ruchomej” opodatkowane są w kraju zakończenia wysyłki. Koniecznie jednak trzeba pamiętać, że jest to zasada, która ma swoje słabe punkty, a najistotniejszym z nich jest to, że chcąc ustalić prawidłowy sposób opodatkowania poszczególnych ogniw łańcucha, musimy wskazać, która to dostawa jest właśnie „dostawą ruchomą”. 

Dzięki pakietowi „quick fixes” wiemy, że jeżeli podmiotem dokonującym transportu, jest tak zwany podmiot pośredniczący (ogniwo łańcucha inne niż pierwsze), to w przypadku, gdy posłużył się on numerem VAT nadanym przez kraj rozpoczęcia wysyłki, to jego sprzedaż będzie „dostawą ruchomą”. 

Przykład: 

A (PL) sprzedaje towar do B (DE), B sprzedaje towar do C (CZ). 

Towar jedzie bezpośrednio z Polski do Czech. 

Jeżeli podmiotem organizującym transport jest B, to: 

 a) Gdy dla nabycia towaru od A posłużył się np. niemieckim numerem VAT, polski podatnik A będzie wykazywał transakcję typu WDT; 

 b) Jeśli jednak B posłużył się polskim numerem NIP, wówczas A wystawi na B fakturę z polskim VAT, natomiast B wykaże WDT do Czech. 

Nadto, regulacje pakietu Slim VAT 2, dorzuciły nam kolejną wskazówkę. Jeżeli podmiotem transportującym towary jest pierwszy w kolejności podatnik, wówczas to jego sprzedaż będzie „dostawą ruchomą”. Jeśli jednak podmiotem transportującym jest ostatni w łańcuchu, to dostawa na jego rzecz (jego zakup), będzie „dostawą ruchomą”. 

Przykład: 

A (PL) sprzedaje towar do B (DE), B sprzedaje towar do C (CZ), C sprzedaje towar do D (IT). 

Towar jedzie bezpośrednio z Polski do Włoch. 

Jeżeli polski podatnik A będzie podmiotem transportującym towar, wówczas, to jego dostawa na rzecz B będzie rozpoznana jako WDT. B z kolei, we Włoszech rozpozna WNT, a następne dostawy opodatkowane już będą we Włoszech. 

Jeśli jednak podmiotem transportującym będzie D, wówczas powinien on we Włoszech rozpoznać WNT z Polski od C. Dostawy od A do B i od B do C powinny być opodatkowane w Polsce, a dodatkowo C powinien wykazać WDT z Polski do Włoch. 

Prawda, że ciekawe? Więcej szczegółów przedstawię podczas szkolenia 30 lipca, od godziny 10.00 - zapisz się tutaj.